بیانیه ارائه‌شده توسط ورونیک کریستوری، مشاور ارشد کنترل تسلیحات کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، در چهارمین نشست اصولی کارگروه نامحدود امنیت و کاربرد فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات 2025-2021 در نیویورک.
خبر، 15 اسفند 1401 (6 مارس 2023)، ایالات متحده امریکا
عالیجنابان، همکاران گرامی
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ از فرصت حضور در این چهارمین نشست کارگروه نامحدود قدردانی می‌کند.
ما در مقام یک سازمان بشردوست بی‌طرف، بی‌غرض و مستقل مدت‌هاست به‌دقت استفاده از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات را در مخاصمات مسلحانه رصد می‌کنیم. امروز، میخواهیم توجه شما را به دو روند در تهدیدهای موجود و نوظهوری جلب کنیم که معقدیم برای کارگروه شما حائز اهمیت است. این دو روند نگرانی‌های ما از تهدید روزافزون علیه غیرنظامیان و زیرساخت‌های غیرنظامی در نتیجه دیجیتالیزه‌شدن جامعه و جنگ را تعمیق می‌کند.
روند اول یعنی عملیات‌های سایبری علیه زیرساخت‌های غیرنظامی مانند نیروگاه‌ها، ساختمان‌های خدمات پزشکی، سیستم‌های دولت الکترونیک غیرنظامی و شرکت‌های خصوصی سابقه‌ای چندساله دارد. همانطور که کارگروه نامحدود امنیت و کاربرد فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در گزارش سال 2021 خود ابراز کرد این عملیات‌ها با خطر «عواقب ویرانگر امنیتی، اقتصادی، اجتماعی و بشردوستانه» همراهند. مایلیم بر تهدیدی که این قبیل عملیات‌ها علیه انسان دارند تاکید کنیم: هر چه جوامع بیشتر به اپلیکیشن‌ها، وسائل، سیستم‌ها و شبکه‌های کنترل صنعتیِ دیجیتال بیشتر تکیه کنند، آسیب‌پذیری بیشتری دارند و بیشتر با خطر هدف‌قرارگرفتن و اختلال مواجه خواهند بود.
روند دوم مربوط به دخیل‌شدن فزاینده غیرنظامیان در عملیات‌های دیجیتال طی مخاصمات مسلحانه و استفاده از زیرساخت‌های غیرنظامی برای اهداف نظامی است. این روند خود را به چند صورت نشان می‌دهد.
ظاهراً فناوری‌های دیجیتال آستانه درگیرشدن غیرنظامیان در عملیات‌های دیجیتال در حمایت از طرف‌های جنگ را پایین آورده است. بسیاری از افراد از صحنه مخاصمه دورند اما تنها یک کلیک با میدان نبرد دیجیتال فاصله دارند. در چند مخاصمه، غیرنظامیان تصمیم گرفته‌اند یا تشویق شده‌اند که از وسائل اطلاعاتی-ارتباطی برای شرکت در عملیات‌های سایبری که متکی به مشارکت جمعی است شرکت کنند و گروه‌های هکری ظاهراً خصوصی برای اجرای عملیات‌های مرتبط با مخاصمه مسلحانه جاری دستور یا مورد مدارا قرار گرفته‌اند.
این عملیات‌ها دو وجه اشتراک نگران‌کننده دارند:
اول اینکه وقتی غیرنظامیان عملیات‌های سایبری مربوط به مخاصمه‌ای مسلحانه را اجرا می‌کنند، این خطر جدی وجود دارد که در مخاصمات دیجیتال و حقیقی گرفتار شده و آسیب ببینند. دولت‌ها باید نسبت به این خطرات آگاه باشند خصوصاً زمانی که از غیرنظامیان می‌خواهند به عملیات‌های دیجیتال در طول مخاصمه مسلحانه کمک کنند.
دوم اینکه در بسیاری از مواقع غیرنظامیان با عملیات‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات اهداف غیرنظامی را نشانه گرفته‌اند. دولت‌ها تعهد دارند اطمینان حاصل کنند که حتی غیرنظامیان به حقوق بین‌المللی بشردوستانه احترام بگذارند به‌خصوص اینکه علیه غیرنظامیان به اجرای عملیات‌های سایبری نپردازند. به علاوه، ارائه ابزارهای دیجیتال به غیرنظامیان یا مدارا با گروه‌های هکری در اجرای عملیات‌هایشان با خطر بی‌ثباتی بلندمدت همراه است. وقتی مخاصمه بین ارتش‌های قاعده‌مند متوقف می‌شود، چه کسی کنترل کنشگران غیردولتی را بر عهده می‌گیرد که به‌شکل فزاینده‌ای مجهزتر شده و قادرند عملیات‌های خسارت‌باری انجام دهند؟
کمیته بین‌المللی صلیب سرخ همچنین نگران تهدید فزاینده آسیب به زیرساخت و خدمات غیرنظامی دیجیتالی است که برای اهداف نظامی استفاده می‌شوند. بخش زیادی از زیرساخت اینترنت با ملاحاظات کافی برای جداسازی کاربری نظامی و غیرنظامی طراحی نشده است. این بدان معناست که هر چه نیروی نظامی بیشتر به کابل‌ها و ماهواره‌ها و خدمات ابری متکی باشد که در مواقع دیگر غیرنظامی‌اند، احتمال بیشتری دارد که این زیرساخت در مواقع مخاصمه مسلحانه هدف قرار گیرد و عواقب سوء زیادی برای غیرنظامیان داشته باشد. حقوق بین‌الملل از زیرساخت غیرنظامی حفاظت می‌کند اما این محافظت‌ها خصوصاً زمانی که زیرساخت غیرنظامی برای اهداف نظامی استفاده شود مطلق نیستند. فارغ از این که زیرساخت و خدمات صاحب دولتی یا خصوصی داشته باشند، در حمله استفاده شده باشند یا در دفاع، آسیبی که به غیرنظامیان میرسد یکسان است.
شاید یک راه متوقف‌کردن این تحول نگران‌کننده جداسازی فزاینده زیرساخت اینترنتی که نیروهای نظامی استفاده می‌کنند از زیرساخت غیرنظامی و خودداری از استفاده زیرساخت و خدمات غیرنظامی برای اهداف نظامی باشد. جداسازی مطلق در کار نخواهد بود اما از نظر فنی، جداسازی جدی‌تر شدنی است. حرکت به این سو یک انتخاب سیاسی است.
متشکرم
Comments