13 مه 2022 (25 اردیبهشت 1401)
بیانه خبری، خاورمیانه

بیش از یازده سال بحران در سوریه، ظرفیت جمعیت را برای مقابله با آن از بین برده است، حتی در شرایطی که توجه جهانی به سمت دیگر بحران‌های پرمخاطب معطوف شده است. تخریب گسترده و زوال تدریجی زیرساخت‌های حیاتی – آب، برق و مراقبت‌های بهداشتی – توانایی مردم را برای مقابله تحت فشار قرار داده است، در حالی که هزاران کودک سرگردان در کمپ‌ها و دیگر مکان‌های بازداشت در شمال شرق سوریه همچنان دوران کودکی خود را در شرایط وحشتناکی سپری می‌کنند، شرایط سختی که هیچ کودکی هرگز نباید تجربه کند.

امروز، با کاهش توجه جهان، بحران پیچیده در سوریه خدمات عمومی ضروری را تحت فشار زیادی قرار داده و آنها را به نقطه شکست خود نزدیک می‌کند. هنگام طراحی راه‌حل‌ها قبل از اینکه خیلی دیر شود، نیاز به نگاهی درازمدت وجود دارد. سال‌ها درگیری سیستم‌های آب آشامیدنی شهرهای بزرگ سوریه مانند حلب را به نقطه شکست نزدیک‌تر می‌کند. امروزه تنها 50 درصد از سیستم‌های آب و فاضلاب در سراسر سوریه به درستی کار می‌کنند، و این بحران بزرگ آب میلیون ها نفر را تحت تاثیر قرار داده است.

پیتر مائورر، رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ گفت: «اثر درازمدت بحران منجر به تخریب زیرساخت‌های حیاتی شده است. وقتی آب، بهداشت، برق و آموزش در دسترس مردم نباشد، میلیون‌ها سوری در خطر سقوط به فقر و ناامیدی هستند.»

در شمال شرق سوریه، هزاران کودک دوران کودکی خود را در بدبختی می‌گذرانند و زمان آن فرا رسیده است که اراده سیاسی برای اقدام قبل از، از دست رفتن جان‌های بیشتری پیدا شود. در حالی که کودکان اولین و آخرین نفس‌های خود را در اردوگاه‌ها می کشند یا بدون تابعیت و در بلاتکلیفی بزرگ می‌شوند، دنیا نباید از آنها رویگردان شود. از بیش از 56000 نفری که در اردوگاه الهول زندگی می‌کنند، دو سوم کودکانی هستند که در شرایطی بسیار کمتر از استانداردهای بین المللی از نظر دسترسی به غذا، آب، مراقبت‌های بهداشتی و آموزش زندگی می‌کنند. این کودکان در معرض خطرات بی‌پایانی هستند و حقوق آنها اغلب نادیده گرفته می‌شود.

رامی 12 ساله، ساکن اردوگاه الهول گفت: «من رویای چشیدن لیمو، گوجه فرنگی و گوشت را دارم. ای کاش می توانستم آن‌ها را بخورم. تنها امید من این است که هر چه زودتر اردوگاه را ترک کنم.»

این یکی از بزرگ‌ترین و پیچیده‌ترین شرایط اضطراری برای حمایت از کودکان در عصر حاضر است، اما علی‌رغم پیچیدگی شرایط، چه در سطح قانونی و چه در سطح عملی، انجام آن غیرممکن نیست. اقدامات جمعی مورد نیاز است زیرا نمونه‌های مثبتی از بازگشت به کشور وجود دارد و دولت‌ها می‌توانند از یکدیگر بیاموزند. آنها مجبور نیستند به تنهایی با این بحران مقابله کنند.

آقای مائورر هنگام بازدید از اردوگاه الهول در 22 اردیبهشت گفت: «ما از تلاش‌هایی که برای بازگرداندن زنان و کودکان به کشورشان انجام شده است استقبال می‌کنیم، اما باید کارهای بیشتری و به سرعت انجام شود. عدم توجه به درگیری سوریه بهانه‌ای برای عدم تمرکز بر بازگشت زنان و کودکان از اردوگاه های شمال شرق سوریه نیست.»

در حلب، نیروگاه الخفصه نیز به طور غیرقابل جبرانی تخریب شده است و بازسازی این تاسیسات در شرایط باثبات حداقل پنج سال زمان نیاز دارد.
در سراسر سوریه، یک اقتصاد رو به افول به دلیل پیامدهای بحران و تحریم‌ها، توانایی مردم را برای رسیدگی به نیازهای حیاتی و دسترسی به خدمات اولیه به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد. نیازهای بشردوستانه در کشور همچنان گسترده است. 90 درصد جمعیت زیر خط فقر زندگی می‌کنند و حدود 14.6 میلیون نفر از 18 میلیون نفر همچنان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. در حلب، نیروگاه الخفصه نیز به طور جبران ناپذیری ویران شده است و بازسازی این تاسیسات در شرایط پایدار حداقل پنج سال طول می‌کشد.