یکی از اهداف اصلی حقوق بین المللی بشردوستانه حمایت از غیرنظامیان و اشیاء غیرنظامی است. اشخاص، صرف نظر از جنسیت، قومیت، ملیت، دین، عقاید سیاسی و یا هرگونه معیار اینچنین، مورد حمایت هستند.

طبق کنوانسیون های اول و دوم ژنو، مبارزان به محض آن که زخمی، بیمار، یا کشتی شکسته گردند، وضعیت «اشخاص مورد حمایت» را بدست می آورند؛ به شرط آنکه در هیچ عمل خصمانه ای شرکت نکنند.

پروتکل الحاقی اول این حمایت را به هر شخص زخمی، بیمار، یا کشتی شکسته ای، خواه نظامی یا غیرنظامی، بسط می دهد.
کنوانسیون اول ژنو: سربازان زخمی و بیمارِ نیروهای مسلح در میدان
کنوانسیون دوم ژنو: سربازان زخمی، بیمار و کشتی شکسته در دریا حین نبرد

حمایت
طرفین متخاصم باید از انجام هرگونه اقدام خصمانه علیه اشخاص مورد حمایت اجتناب کنند. اشخاص مورد حمایت نباید هدف حملات قرار گیرند.

رفتار و مراقبت
با اشخاص مورد حمایت باید به شکل انسانی رفتار شود. هرگونه خشونت نسبت به شخص و جان او ممنوع است.

رفتار برابر
با اشخاص مورد حمایت باید بدون تبعیض رفتار شود. اولویت دسترسی به مراقبت های درمانی تنها باید براساس معیارهای پزشکی ارائه گردد.

تخلیه
طرفین متخاصم باید اجساد را جستجو کرده و جمع آوری کنند و از آنها در برابر غارت و رفتار نامناسب حمایت کرده، و تضمین نمایند که مراقبت مناسب از ایشان به عمل می آید.

کشته شدگان و مفقودین
طرفین متخاصم باید اجساد را جستجو کرده و جمع آوری کنند و مانع از غارت آنها شوند. هر یک از طرفین درگیری باید به جستجوی اشخاصی که توسط طرف مخالف مفقود اعلام شده اند بپردازد. اصل متضمن این قاعده آن است که هر خانواده حق دارد تا از سرنوشت عزیزان خود آگاه باشد.

حقوق بین المللی بشردوستانه حاوی مفاد دقیق و کاملی درباره حمایت از واحدها، وسایط نقلیه و تجهیزات درمانی است:

واحدهای درمانی نظامی یا غیرنظامی
شامل تمامی ساختمان ها و دیگر تأسیسات ثابت (بیمارستان ها، غیره) و همینطور واحدهای سیار (چادرها، تأسیسات روباز، غیره) می شود.

وسایط نقلیه درمانی
این مورد اشاره دارد به هرگونه نقل و انتقال (زمینی، دریایی یا هوایی) زخمیان، بیماران یا کشتی شکستگان، پرسنل مذهبی و درمانی، و تجهیزات درمانی مورد حمایت کنوانسیون های ژنو و پروتکل اول الحاقی.

حمایت
واحدها و وسایط نقلیه درمانی باید توسط طرفین متخاصم در تمامی زمان ها حفاظت شده و محترم شمرده شوند و مورد حمله قرار نگیرند. تحت هیچ شرایطی نباید از آنها برای حفاظت از اهداف نظامی در برابر حملات استفاده شود.

از دست دادن حمایت
ساختارهای درمانی تنها زمانی چتر حمایتی خود را از دست خواهند داد که از آنها برای انجام اقداماتی استفاده شود که به دشمن گزند رساند (به عنوان نمونه برای پناه دادن به سربازانی که زخمی نیستند یا راه اندازی پست های دیده بانی). هرچند، در چنین شرایطی وضعیت حمایتی تنها زمانی از بین می رود که با وجود اخطار لازم و در نظر گرفتن بازه زمانی معقولی برای آنها، این اخطارها مورد بی توجهی قرار گرفته باشند.

نشان های متمایزکننده
نشان صلیب سرخ، هلال احمر یا کریستال سرخ باید بر روی پرچم ها، ساختمان ها، تأسیسات و تشکیلات سیار واحدهای درمانی، وسایط نقلیه آنها، و همینطور بازوبندها، لباس ها و سرپوش پرسنل درمانی و مذهبی نمایان باشد. این کار امکان شناسایی اشخاص و اشیاء تحت حمایت حقوق بین المللی بشردوستانه را میسر می سازد. حتی باوجودی که تنها استفاده از نشان متضمن ایجاد حمایت نمی شود، فقدان یک نشان متمایز کننده می تواند امر شناسایی را مشکل یا حتی غیرممکن کند. بزرگی نشان باید به اندازه ای باشد که شرایط اقتضا می نماید.