معلولین اغلب نمی‌توانند به خدمات توانبخشی جسمی مناسب دسترسی داشته باشند، به‌ویژه افرادی که در مکان‌هایی زندگی می کنند که تحت تأثیر مخاصمات مسلحانه و سایر موقعیت‌های خشونت آمیز قرار گرفته باشند. این مسئله منجر به کاهش تحرک و کاهش یکپارچگی اجتماعی و اقتصادی در جوامع مهاجر و میزبان می‌شود. در نتیجه، بسیاری محکوم به فقر و/یا ناتوانی در دستیابی به پتانسیل کامل خود در جامعه می‌شوند.
به طور کلی، برنامه توانبخشی جسمی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (Physical Rehabilitation Program) برای تقویت خدمات توانبخشی جسمی ارائه شده در کشور مربوطه برنامه ریزی و اجرا می‌شود. این برنامه از سال 1395از مراکز توانبخشی جسمی جمعیت هلال احمر ایران در کمک به افراد آسیب‌پذیر دارای معلولیت حرکتی در مشهد و مناطق اطراف استان خراسان رضوی حمایت می‌کند. در مشهد، جمعیت حمایت از بهبودیافتگان (SRS) به شناسایی، غربالگری و ارائه مراقبت درمانی کمک می‌کند.
در سال 1400، این برنامه به زاهدان در استان سیستان و بلوچستان نیز گسترش یافت تا تقاضای فزاینده خدمات از طرف اتباع افغانستانی آسیب‌پذیر دارای معلولیت را برآورده کند. نهاد غیردولتی کنشگران توسعه پارس (PDA) در زاهدان به شناسایی و غربالگری ذینفعان احتمالی کمک می‌کنند.
تیم برنامه توانبخشی جسمی، حمایت در محل کار و آموزش‌های رسمی را با مربیان خارجی ارائه می‌دهد تا اطمینان حاصل شود که خدمات ارائه شده از بالاترین کیفیت برخوردار است. با رویکردی میان رشته‌ای، تیم برنامه توانبخشی جسمی بهترین خدمات را برای هر فرد تجویز می‌کند، از جمله ورزش، پروتز، بریس، صندلی چرخدار، واکر یا عصا. تمام خدمات تجویزی رایگان ارائه می‌شود و برنامه توانبخشی جسمی می‌تواند هزینه‌های حمل و نقل را نیز در شرایط خاص بازپرداخت کند.
اکثر ذینفعان افرادی هستند که به دلیل جراحت یا بیماری، قطع عضو شده‌اند و همچنین افرادی که از آسیب مغزی یا بیماری‌های عصبی رنج می‌برند.
از زمان تحولات در افغانستان (در مرداد 1400)، تعداد افغانستانی‌های تازه فراری، از جمله معلولین، به ایران در حال افزایش است و نیاز به این خدمات به شدت افزایش یافته است. دسترسی به این خدمات از طریق برنامه توانبخشی جسمی می تواند زندگی این گروه آسیب‌پذیر را تغییر دهد.
آموزش استفاده از ویلچر برای ذینفعان، مشهد، 1400
جلسات غربالگری اشخاص دارای معلولیت، زاهدان، 1400