بیانیه کریستین سیپولا، مدیر منطقه‌ای  کمیته بین المللی‌صلیب سرخ در آسیا و اقیانوسیه

بیانیه 12 اگوست 2022 (21 مرداد 1401)

نزدیک به یک سال پیش وقتی به افغانستان سفر کردم، سیستم پزشکی در شرف تعطیلی بود. ماه‌ها بود که دستمزد کادر پزشکی متعهد کشور پرداخت نشده بود و داروها و تجهیزات مورد نیاز برای مراقبت با کیفیت در دسترس نبود.

مدیران بیمارستان‌ها، پزشکان و پرستاران در کابل و سراسر کشور مستاصل بودند. در کشوری که در حال حاضر با یکی از بالاترین نرخ‌های مرگ و میر مادران در جهان مواجه است، با 638 زن در هر 100هزار تولد زنده، مادران و زنان باردار نمی‌توانستند همواره به اندازه کافی درمان شوند. کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC) برای برداشتن گام‌های فوری برای نجات جان انسان‌ها و فعال نگه داشتن امکانات مراقبت‌های بهداشتی، حمایت از 33 بیمارستان بزرگ در سراسر کشور را در نوامبر 2021 آغاز کرد. این کار به کادر پزشکی افغانستان امکان داد تا ارائه خدمات با کیفیت را از سر بگیرند. یک نتیجه بسیار ملموس: بیش از 113500 نوزاد از ژانویه در این مراکز به دنیا آمده‌اند.

در 10 ماه گذشته، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، حقوق نزدیک به 10500 متخصص بهداشت (که حدود یک سوم آنها زن هستند)، هزینه سوخت برای راه اندازی گرمایش، ژنراتورهای برق و آمبولانس‌ها؛ و غذا و داروی بیماران را پرداخت کرده است. اما این فقط سیستم مراقبت‌های بهداشتی نیست که نیاز به حمایت فوری دارد. در حالی که جنگ در سراسر افغانستان در سال گذشته به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، تلاش خانواده‌های افغان برای بقا کاهش نیافته است. فلج شدن سیستم بانکی، کمبود شغل و پول نقد و عواقب چندین دهه جنگ، تأثیر مخربی بر خانواده‌های افغان داشته است. تحریم‌های اقتصادی این وضعیت وخیم اقتصادی را عمیق‌تر کرد.

در خیابان‌های کابل شاهد هستیم که مردم بیشتر و بیشتر وسایل شخصی خود را می‌فروشند تا پول نقد جمع‌آوری کنند تا غذا روی میز بگذارند. ما شاهد صف‌های طولانی زنان هستیم که در مقابل نانوایی‌ها برای نان گدایی می‌کنند. در مناطق روستایی، خشکسالی شدید کشاورزان را از تامین غذا و درآمدزایی باز می‌دارد.

تاثیر اقتصادی مخاصمه اوکراین و روسیه بر قیمت کالاهای اساسی به شدت به قدرت خرید خانواده‌ها آسیب وارد کرده است. میلیون‌ها نفر با کمبود روزافزون برق و آب آشامیدنی سالم مواجه هستند که خطر ابتلا به بیماری‌های قابل اتقال از طریق آب را به همراه دارد.

سازمان‌های بشردوستانه علیرغم تمام تلاش‌هایشان، ظرفیت پاسخگویی به نیازهای روزافزون جمعیت افغانستان را ندارند. بدون حمایت و سرمایه‌گذاری فوری بین‌المللی، میلیون‌ها کودک، زن و مرد با مشکلات فوری تهدیدکننده حیات مواجه می‌شوند. با بیش از نیمی از جمعیت نیازمند کمک‌رسانی بشردوستانه و نزدیک به 20 میلیون نفر در ناامنی غذایی شدید، مادران و پدران چه آینده‌ای می‌توانند برای فرزندان خود و بیش از 100هزار نوزاد متولد شده در سال جاری ببینند؟

این وظیفه اخلاقی و بشردوستانه ما است که اطمینان حاصل کنیم که نوزادان افغانستان و خانواده‌های آنها از کمک‌های مورد نیاز برخوردار می‌شوند. دولت‌ها و آژانس‌های توسعه باید به افغانستان بازگردند و به حمایت از افغان‌ها که هم اکنون با وضعیت غیرقابل تحملی روبرو هستند، ادامه دهند.