در روز جهانی مفقودین از همه دعوت می کنم یک دقیقه وقت بگذارند و سعی کنند چیزی غیرقابل تصور را تصور کنند. دردی را که مردمی می کشند که سالها و بلکه دهه ها هیچ خبری از عزیزانشان ندارند و نمی دانند آیا عزیزانشان زنده اند یا مرده. نمی دانند که آیا در خطر هستند یا در امنیت، بیمارند یا سالم و آیا غذای کافی دارند.

بیانیه خبری، 8 شهریور 1400

این تجربه واقعیت زندگی دهها هزار خانواده ایی است که در قاره آفریقا زندگی می کنند. حقیقت این است که مفقود شدگی یکی از آسیب زننده ترین و طولانی مدت ترین عواقب بشردوستانه مخاصمات مسلحانه، خشونت و مهاجرت است.

کمیسیون حقوق بشر و انسانهای اتحادیه آفریقا اخیرا قطعنامه ایی را تنظیم نموده است که می تواند به عنوان الگویی تغییردهنده برای کشورها و سایر مناطق جهان به کار رود. این قطعنامه نشان می دهد که نهادهای آفریقایی از نیاز به فراهم نمودن واکنشی اثربخش برای این تراژدی انسانی آگاه هستند و آماده افزودن بر تلاشهایشان برای جلوگیری از جداافتادن مهاجران یا گم شدن آنها در کنار افزایش حمایت از خانواده های آسیب دیده هستند.

تا کنون کمیته بین المللی صلیب سرخ و جمعیتهای ملی صلیب سرخ و هلال احمر کشورهای آفریقایی لیست شامل 48 هزار آفریقایی ثبت شده به عنوان مفقود الاثر دارند. این عدد تنها بازگو کننده بخش کوچکی از تعداد واقعی مفقودین و بحران بشردوستانه ایی است که ما با آن روبرو هستیم.

هنگامی که اخبار عواقب بشردوستانه مخاصمه و خشونت را می شنویم، تاکید این اخبار معمولا بر آوارگان و کشته ها است. ما تمایل داریم توجه خود را متمرکز بر آسیب قابل مشاهده و نیازهای مادی بنماییم. و تراژدی مردمی که از عزیزانشان جدا می افتند اغلب کمتر مورد توجه قرار می گیرد. اما حقیقت این است که این مصیبت تا سالهای پس از ساکت شدن اسلحه ها و رفتن دوربینهای تلویزیونی ادامه می یابد.

در آفریقا تعداد بالایی از مهاجران در مسیر رسیدن به مقصد فرصتهای اقتصادی بهتر و امنیت مفقود می شوند. در این مسیرها، مهاجران اغلب بوسیله قاچاقچیان مورد سوء استفاده های وحشتناک قرار می گیرند. خطر از دست دادن ارتباط با اعضای خانواده هم خیلی جدی است. مهاجران اغلب به تلفن دسترسی ندارند و یا بدلیل هزینه بالا یا ترس با خانواده ها تماس نمی گیرند.

مفقود شدن افراد تحت هر شرایطی اثری ویرانگر بر خانواده های ایشان می گذارد و ایشان در کنار این عواقب با مشکلات اداری، حقوقی و اقتصادی زیادی روبرو می شوند.

من از تمام دولتها می خواهم که بر 3 اولویت بشردوستانه تمرکز کنند: جلوگیری از مفقود شدن افراد، تسهیل جستجو و شناسایی مفقودین و پاسخ دادن به نیازهای خاص خانواده های ایشان.

ما در کمیته بین المللی صلیب سرخ متعهد به کمک برای حفظ ارتباط میان اعضای خانواده ها برغم آوارگی و مهاجرت هستیم. ما همچنین آماده فراهم نمودن تخصصهای حقوقی و فنی خود برای کمک به تعیین سرنوشت و مکان مفقودین و حمایت از خانواده های ایشان هستیم.