به مناسبت برگزاری کنفرانس افغانستان 2020 در روزهای 3 و 4 آذرماه در ژنو، آقای پیتر مائورر، رئیس کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ افکار خود را با ما در میان می‌گذاد:

در افغانستان که ما از صلح حرف می‌زنیم، هنوز خشونت جان انسان‌ها را می‌گیرد و معلول و آواره‌شان می‌کند. ما از توسعه صحبت می‌کنیم، با این حال حتّی خدمات اولیه نیز کمیاب است. ما از آینده حرف می‌زنیم و امیدواریم که تاریخ تکرار نشود.

کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ 33 سال است که در افغانستان کار می‌کند. ما زخم‌هایی را که این جنگ طولانی‌مدت بر میلیون‌ها نفر بر جای می‌گذارد می‌شناسیم.

چندین دهه مبارزه و جنگ، سیستم مراقبت درمانی را نابود کرده است. با شیوع کووید-19 در سراسر افغانستان، میلیون‌ها نفر از مردم این کشور بیش از هر زمان دیگری به مراقبت‌های درمانی نیاز دارند.

ما از مذاکرات صلح استقبال می‌کنیم، چرا که این مذاکرت فرصتی را برای افغانستان و مردم آن فراهم می‌کند تا دهه‌ها جنگ و مخاصمه را پایان دهند. با این وجود، از زمان آغاز مذاکرات صلح، شاهد شدت گرفتن مخاصمات و افزایش تعداد بستری‌های جراحات ناشی از سلاح در بیمارستان‌ها هستیم.

امروز، ما سه درخواست مطرح می‌کنیم. اول، ما از همۀ طرف‌ها می‌خواهیم تا تضمین کنند که غیرنظامیان، کارکنان بهداشت و امکانات بهداشتی طبق حقوق بین‌المللی بشردوستانه در برابر حملات محافظت شوند. سابقۀ حملات مرگبار علیه غیرنظامیان و کارکنان پزشکی در این مخاصمه کم تکان‌دهنده نیست.

دوم، گفتگوهای صلح باید دغدغه‌های بشردوستانه را شامل شود. ما طرفین مخاصمه را تشویق می‌کنیم تا دربارۀ موضوعات خاصی که به کاهش درد و رنج همۀ افراد متأثر کمک می‌کند، به توافق دست یابند.

سوم، ما خواستار تعهداتی برای حمایت از کار بشردوستانه هستیم. حتی اگر فردا توافق صلح حاصل شود، نیازهای عمیق و بی‌شمار مردم را کم نخواهد کرد.

افغانستان بر سر دوراهی قرار دارد: اطمینان از حمایت از مردم متأثر از مخاصمه و رسیدگی به نیازهای بشردوستانۀ ریشه‌دار آنها پیش‌درآمد اساسی صلح، سعادت و خوداتکایی است.