یک بحران اقتصادی عمیق، که به دلیل چندین دهه مخاصمه ایجاد شده است، مردم افغانستان را در سطوح مختلف تحت تأثیر قرار داده است.

مقاله 13 جولای 2020 (22 تیر 1401)

در آگوست 2021 (مرداد ماه 1400)، امارت اسلامی افغانستان (IEA) کنترل کشور را به دست گرفت و به دنبال آن تعدادی از کمک‌کنندگان بین المللی بلافاصله بیشتر کمک‌های مالی بشردوستانه را که بیش از 70 درصد از هزینه‌های دولت را تشکیل می‌داد، به حالت تعلیق درآوردند. علاوه بر این، حدود 9 میلیارد دلار دارایی در بانک مرکزی افغانستان مسدود شد که منجر به یک بحران مالی حاد برای بخش بانکی در کشور و برای خانواده‌ها در سراسر افغانستان شد.

در تشدید تاثیرات این وضعیت وخیم، کشور تحت تاثیر یکی از بدترین خشکسالی‌ها در سال‌های اخیر نیز قرار گرفته است که باعث کاهش چشمگیر محصولات غذایی و منابع آب در بسیاری از نقاط شده است. بر اساس بیانیه اخیر ریاست زراعت، آبیاری و دامداری جلال آباد، گزارش‌ها نشان می‌دهد که خشکسالی به شدت بر بازدهی محصول گندم تأثیر گذاشته و در برخی ولایات، آن را به یک چهارم کاهش داده است. در نتیجه، قیمت موادغذایی اصلی بیش از پیش افزایش یافته است و حتی مواد غذایی اولیه را برای اکثر مردم غیرقابل دسترس کرده است.

حاجی میرزا که در 26 سال گذشته در کابل مغازه دار بوده است نگران این وضعیت است. او در چند ماه گذشته شاهد کاهش شدید تعداد مشتریانی بوده است که به مغازه‌اش مراجعه می‌کنند. کسانی که می آیند نیز از او خواسته‌اند که خواربار به صورت نسیه به آن‌ها بدهد زیرا آنها توان پرداخت نقدی ندارند. از سوی دیگر، او برای خرید کالا برای مغازه، قیمت‌های بالاتری می پردازد.

حاجی میرزا نمی‌داند تا چه زمانی در چنین شرایطی می‌تواند به تجارت ادامه دهد و چاره‌ای نمی بیند. او می‌گوید: «پیش از این، برخی از مردم مواد غذایی اصلی را به ارزش 20 هزار افغانی (معادل 225 دلار) در ماه می‌خریدند، اما اکنون به سختی می‌توانند پنج هزار افغانی (معادل 56 دلار) هزینه کنند.» او می‌افزاید: «مشتریان بیشتر و بیشتری از من می‌خواهند که اقلام را به صورت نسیه به آن‌ها بدهم.»

حاجی میرزا، یک مغازه‌دار در بازار مرکزی منطقه تایمنی در کابل، نگران این است که تجارتش در برابر بحران اقتصادی حاد در کشور چگونه دوام خواهد آورد. پرویز احمد فیضی / ICRC

برای حاجی میرزا، اینها نشانه های ملموسی است از اینکه چگونه ناامنی غذایی و نرخ تورم بالاتر، صدها هزار افغان بیکار و خانواده هایشان را تحت تأثیر قرار می دهد. حاجی میرزا با اشاره به اینکه قیمت مواد غذایی اساسی مانند آرد، برنج و روغن در چند ماه گذشته تقریباً دو برابر شده است، می‌گوید که مخاصمه مسلحانه در اوکراین بر قیمت‌های بازار افغانستان نیز تأثیر گذاشته است.

قزاقستان، صادرکننده اصلی گندم به افغانستان، اخیراً به دلیل مخاصمه در اوکراین محدودیت هایی برای صادرات اعمال کرده است. قیمت روغن پخت و پز نیز رو به افزایش است زیرا 60%از روغن آفتابگردان تولید شده در سراسر جهان از اوکراین و روسیه تامین می شود. از ژوئن 2021  (خرداد 1400) قیمت آرد گندم تا 68%، روغن خوراکی 55%، کود 107% و گازوئیل 93% افزایش یافته است.

حاجی میرزا می‌گوید که مشتریان به دلیل نداشتن پول نقد از او خواسته‌اند که اقلام را به صورت نسیه به آن‌ها بدهد. پرویز احمد فیضی / ICRC

این‌ها برای حاجی میرزا که به دلیل درآمد کم برای تامین معاش خانواده خود نیز با مشکل مواجه شده است، بسیار بیشتر از آمار صرف است. او می گوید: «من دیگر توان پرداخت هزینه تحصیل فرزندانم در مدارس خصوصی را ندارم و می‌دانم که بسیاری از مشتریان من، هنرمندان، خوانندگان و کارمندان سابق دولت، اکنون بیکار هستند و قادر به پرداخت هزینه تحصیل فرزندان خود نیستند».

احمد سیار، یک راننده کامیون در کابل، ماه‌هاست که قرارداد ندارد. او همچنین از بیکاری و افزایش قیمت مواد غذایی گلایه دارد.

احمد سیار، یک راننده کامیون مستقر در کابل، علیرغم بقا با حداقل امکانات، همچنان امیدوار است. پرویز احمد فیضی / ICRC

او می گوید: «اوایل، خانواده من می‌توانستند حداقل یک بار در هفته یک وعده غذایی خوب بخورند، اما اکنون ما به سختی یک وعده غذایی خوب در ماه می‌خوریم. قیمت مواد غذایی اولیه به قدری افزایش یافته است که امثال من نمی‌توانند آنها را بخرند. در عوض، ما مجبور شده‌ایم آنچه می‌خوریم را با دقت جیره‌بندی کنیم و فقط نیمی از خواربارهایی را که معمولاً می‌خریدیم، بخریم.»

راننده کامیون با صحبت در مورد موضوعی که به ندرت در جامعه او مطرح می شود، می گوید که سلامت روانی او ضربه سختی خورده است. او می گوید: «من همیشه به این فکر می‌کنم که چگونه از خانواده با شش فرزندم حمایت کنم. این فقط به من مربوط نمی‌شود، بلکه به همه افغان‌ها مربوط می‌شود، با وجود این چالش‌ها، ما باید امیدوار باشیم.»

احمد سیار، یک راننده کامیون بیکار، در بازار مرکزی منطقه تایمنی در کابل خرید می‌کند. او می‌گوید که آن‌ها با دقت خواربارشان را جیره‌بندی کرده‌اند. پرویز احمد فیضی / ICRC

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC) در افغانستان فعالیت های خود را برای کمک به خانواده‌های آسیب پذیر متمرکز کرده است. بین ژانویه تا ژوئن 2022 (دی 1400 تا خرداد 1401)، به بیش از 7 هزار خانواده آسیب پذیر (56 هزار نفر) در سراسر افغانستان از طریق کمک‌های نقدی چند منظوره برای رفع نیازهای اولیه خانواده‌شان کمک شده است. ما همچنین به حدود 11 هزار خانوار کشاورز آسیب‌دیده از خشکسالی کمک کردیم تا فعالیت‌های کشاورزی را از سر بگیرند. بسیاری از آن‌ها مجبور شدند برای مدتی کشاورزی را متوقف کنند زیرا مجبور به ترک خانه‌های خود به دلیل خشونت شدند.

علاوه بر این، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ یک پروژه پول در ازای کار را در گلبهار راه‌اندازی کرد که فرصت‌های شغلی کوتاه‌مدت و درآمدزایی را برای آسیب‌پذیرترین افراد فراهم می‌کرد.

با وجود این حمایت ها، نیازهای بشردوستانه در افغانستان به طور قابل توجهی افزایش یافته است و برای جلوگیری از وخامت بیشتر وضعیت، به کمک‌های بشردوستانه بیشتر نیاز است.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ برای بیش از 40 سال به مردم افغانستان خدمت کرده است و تا زمانی که حمایت لازم باشد به این خدمت ادامه خواهد داد. ما همراه با جمعیت هلال احمر افغانستان در سراسر کشور کار می‌کنیم. ما در حال حاضر تیمی متشکل از 1800 کارمند داریم که طیف وسیعی از خدمات بشردوستانه از جمله مراقبت‌های بهداشتی با کیفیت، پشتیبانی توانبخشی فیزیکی، حفاظت، بهبود آب و فاضلاب و امنیت اقتصادی را ارائه می‌دهند. تیم‌های ما در خوست، هرات، لشکرگاه، قندهار، کابل، مزارشریف، فیض آباد، جلال آباد، غزنی، گلبهار و فراه حضور دارند.