متن زیر بیانیه پیتر مائورر، رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ در پایان سفر 4 روزه اش به افغانستان است.

بیانیه خبری- 18 شهریور 1400 – افغانستان

کابل ( کمیته بین المللی صلیب سرخ)- زخمهای جنگ برای چندین نسل باقی می ماند. ساختمانهای ویران را می توان یکروزه از نو ساخت، اما اندام قطع شده دوباره نخواهد رویید. کودکان آسیب روحی انفجار بمب ها را پس از پایان انفجار باز هم زندگی خواهند کرد. جای خالی اعضای از دست رفته خانواده هیچ وقت پر نخواهد شد.

مردم افغانستان 40 سال است که در جنگ زندگی کرده اند. در سالهایی که در جایگاه رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ بوده ام، شاهد عذاب، رنج و ناامیدی در خیلی از مناطق دچار جنگ در جهان بوده ام. اما نمی توانم حتی شمه ایی از آنچه 4 دهه جنگ بر سر یک ملت می آورد را تشریح کنم.

به همین دلیل هم چالشهای افغانستان خیلی عظیم هستند. خبر خوب این است که اقدامات بشردوستانه می تواند به ثبات بخشیدن به یک جامعه کمک کند. شفقت و یکدلی می تواند به التیام زخمهای جنگ کمک کند. سرمایه گذاری برای خدمات بهداشت و درمان، آب سالم، و مدرسه می تواند خانواده های افغان را از عمق بیچارگی خارج کند. جامعه جهانی می باید راه حلهایی هر چند موقتی برای ادامه دادن به تامین منابع مالی پیدا کند. نیازهای مردم افغانستان نمی توانند تا زمان یافتن یک راه حل سیاسی برای تغییر صبر کنند.

کار بشردوستانه اثر بخش می باید همه شمول باشد و زنان، دختران، و اقلیتهای قومی را شامل شود. بهمین دلیل است کمیته بین المللی صلیب سرخ اطمینان حاصل می کند که زنان به خدمات ما، از جمله خدمات درمانی و توانبخشی دسترسی دارند. من مسئولان را ترغیب می کنم که دسترسی زنان به خدمات درمانی، و در کنار آن آموزش را ادامه دهند. در کشوری که فقط 50% زنان در مراکز درمانی دارای کارکنان آموزش دیده فرزند خود را بدنیا می آورند، خیلی مهم است که افغانستان تعداد بیشتری ماما و دکتر زن آموزش دیده داشته باشد.

در طی بازدید 4 روزه ام از افغانستان، با ملا برادر و سایر اعضای کادر رهبری طالبان دیدار نمودم. من بر فعالیت بشردوستانه بی طرف، بی غرض و مستقل کمیته بین المللی صلیب سرخ تاکید نمودم و متذکر شدم که بیش از 30 سال است که ما به افغانهای دچار مخاصمات کمک می کنیم و این موضوع قرار نیست متوقف شود.

تاریخ حضور طولانی ما در این کشور به ما می گوید که قربانیان جنگ در افغانستان به سالها کمک رسانی و توانبخشی نیاز دارند. هزینه همین درگیریهای اخیر خیلی زیاد بوده است. بیش از 41 هزار نفر زخمی جنگ از ماه خرداد تا اوایل شهریورماه در مراکز تحت پیشتیبانی کمیته بین المللی صلیب سرخ درمان شده اند که این رقم 80 درصد بیش از همین دوره زمانی در سال قبل است.

درمان پزشکی با کیفیت دغدغه اصلی خانواده های افغان است. ماه گذشته صلیب سرخ جهانی تعداد مراکز درمانی تحت پشتیبانی خود را از 46 به بیش از 89 درمانگاه و تیم متحرک درمانی و 2 بیمارستان دیگر در کابل و قندهار تحت مدیریت جمعیت هلال احمر افغانستان افزایش داد. ما خواستار این هستیم که دسترسی به خدمات ایمن سازی و خدمات درمانی اولیه را از جمله برای بانوان تقویت کنیم. متاسفانه بیمارستانها شاهد افزایش تعداد کودکانی هستند که با مینهای تازه کار گذاشته شده زخمی می شوند. بخاطر بچه ها که ذاتا کنجکاو هستند و ممکن است روزی یک مین را از زمین بردارند و یکی از اعضایشان یا جان خود را از دست بدهند، تلاشهای مین روبی می بایست اولویت یابد.

از سال 1368 خدمات ارتوپدی کمیته بین المللی صلیب سرخ بیش از 210 هزار بیمار دچار ناتوانی جسمی را منتفع کرده است. ما سالانه 150 هزار بیمار را ویزیت می کنیم. ما به آنها کمک می کنیم که دوباره راه بروند. در همین راستا تلاش ما برای کمک به ایشان در مسیر باز پیوستن به جامعه به صورتی با کرامت به اندازه خدمات توانبخشی ما اهمیت دارد. بازدید من از مرکز توانبخشی ما در کابل باعث شادی من شد چون می دیدم افغانهای با کرامت و پر اراده دوباره یاد می گیرند راه بروند یا از دست مصنوعی خود استفاده کنند.

بیماری کووید-19 چالش اساسی دیگری ایجاد می کند. وقتی بمبها می افتند و گلوله ها به پرواز در می آیند، خانواده ها امکان نگرانی برای ماسک و فاصله اجتماعی را نخواهند داشت و اینها بدل به دغدغه هایی لوکس می شوند. بیماری کووید همچنان در حال شیوع است. اما تعداد واکسنهای دریافت شده اصلا کافی نبوده است و من از همه دولتها به اضطرار می خواهم این کشور سهمی عادلانه از واکسن را در دسترس داشته باشد.

40 سال جنگ چه بر سر خانواده های افغان آورده؟ از هر 10 افغان، 9 نفر با مبلغی کمتر از 2 دلار در روز زندگی می کند. بر اساس آمار طبقه بندی چند سطحی امنیت غذایی 10 میلیون افغان دچار سطوح بالایی از عدم امنیت غذایی هستند. بازپیوند هر چه سریعتر بچه های بدون همراه که اخیرا و در جریان شلوغی های فرودگاه کابل تنها مانده اند چالشی برای صلیب سرخ و هلال احمر در سراسر جهان هستند.

دنیا افغانستان را به عنوان سرزمین زیبایی و همینطور دلشکستگی می شناسد. جنگ بدن ها و روحها را داغان می کند. 4 دهه نبرد ملتها را داغان می کند. بزرگترین امید من اکنون به این است که همه ما به زخمی ها کمک کنیم تا درمان شوند، به خانواده ها کمک کنیم تا یکدیگر را پیدا کنند و هر جنگی از این پس تعداد هر چه بیشتری از غیر نظامیان را مصون از آسیبهای خود حفظ کند.