ژنو/ نیویورک (کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ/ فدراسیون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر) – نهضت بین‌المللی صلیب سرخ و هلال احمر از به اجرا درآمدن اولین سند حقوق بین‌المللی بشردوستانه که حاوی مفادی برای کمک به رسیدگی پیامدهای فاجعه‌بار انسانی کاربرد و آزمایش سلاح‌های هسته‌ای است استقبال می‌کند.
پیمان منع سلاح‌های هسته‌ای (TPNW) به وضوع و صریحاً کاربرد، تهدید به استفاده، توسعه، تولید، آزمایش و نگهداری سلاح‌های هسته‌ای را منع می‌کند، و تمامی دولت‌های عضو را ملزم می‌کند تا هیچ کسی را به هیچ وجه برای شرکت در هرگونه فعالیت منع‌شده توسط این معاهده، کمک، تشویق یا تحریک نکنند.
پیتر مائورر، رئیس کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ گفت: «امروز، یک پیروزی برای بشریت است. این پیمان (نتیجۀ بیش از 75 سال تلاش) این پیام واضح را می‌فرستد که سلاح‌های هسته‌ای از منظر اخلاقی، و اکنون از منظر حقوقی پذیرفتنی نیستند. در عمل، این معاهده حتی موانع حقوقی جدی‌تر و ننگ بزرگتری را حتی بیشتر از آنچه امروزه وجود دارد برای کلاهک‌های هسته‌ای ایجاد می‌کند. به ما اجازه می‌دهد بتوانیم دنیایی عاری از این سلاح‌های ضدانسانی را به عنوان یک هدف قابل دسترس متصور شویم.»
رهبران صلیب سرخ و هلال احمر اجرایی شدن معاهده منع سلاح‌های هسته‌ای را گرامی می‌دارند و به تمامی 51 دولتی * که حمایت‌شان از این پیمان، اجتناب آنها از پذیرفتن سلاح‌های هسته‌ای به عنوان بخش غیرقابل اجتنابی از معماری امنیتی بین‌المللی را روشن می‌کند درود می‌فرستند. آنها دیگر رهبران جهان، از جمله رهبران دولت‌های دارای سلاح هسته‌ای را دعوت می‌کنند تا از این درخواست پیروی کرده و هم‌راستا با الزامات بلندمدت بین‌المللی، مشخصاً الزامات پیمان منع اشاعه هسته‌ای، در مسیر جهانی عاری از سلاح هسته‌ای قرار گیرند.
فرانسسکو روکا، رئیس فدرایسون بین‌المللی جمعیت‌های صلیب سرخ و هلال احمر گفت: «اجرایی شدن این ابزار حقوق بین‌المللی بشردوستانه تلنگری قوی و استقبال از این مهم است که با وجود تنش‌های فعلی جهانی، ما قادر هستیم تا با کمک روح واقعی چندجانبه‌گرایی حتی بر بزرگترین و ناممکن‌ترین چالش‌ها فائق آییم. وقتی با دیگر چالش‌های جهانی و کشنده دست و پنجه نرم می‌کنیم، باید از این ظرفیت برای متحد کردن و هماهنگی اقداماتمان استفاده کنیم.»
این معاهده دولت‌ها را ملزم می‌دارد تا بدون تبعیض به قربانیان در حوزۀ تحت اختیارشان کمک‌رسانی کنند و از جمله مراقبت درمانی، حمایت توانبخشی و روانشناختی ارائه کرده و ادغام اجتماعی-اقتصادی ایشان را تضمین نمایند. این معاهده همچنین از دولت‌ها می‌خواهد که مناطقی را که به واسطۀ کاربرد یا آزمایش هسته‌ای آلوده شده‌اند را پاکسازی کنند.
آقای مائورر گفت: «این پیمان یک گام اساسی در جهت رسیدگی به پیامدهای مخرب ایجاد شده توسط این سلاح‌ها است. شواهد متقاعدکننده از درد و رنج و ویرانی ایجاد شده توسط سلاح‌های هسته‌ای، و تهدیدی که کاربرد این سلاح‌ها برای بقای بشر ایجاد می‌کنند، تلاش برای توجیه کاربرد آنها یا صرف وجودشان آنها را به شدت توجیه ناپذیر می‌سازد. این که چنین سلاح‌هایی را هرگز بتوان همسو با حقوق بین‌المللی بشردوستانه به کار برد قویاً جای شک دارد.»
این معاهده در برهه‌ای به اجرا در می‌آید که جهان شاهد است که هنگامی که یک سیستم بهداشت عمومی خسته و ناتوان از حجم انبوه بیماران شود چه روی می‌دهد. نیازهای ایجاد شده با یک انفجار هسته‌ای هرگونه واکنش بهداشتی معنادار را ناممکن خواهد ساخت. هیچ سیستم بهداشت، هیچ دولت و هیچ سازمان کمک‌رسانی قادر نخواهد بود به نیازهای بهداشتی و دیگر نیازهای کمک‌رسانی که یک انفجار هسته‌ای به همراه دارد به طرز مناسبی واکنش نشان دهد.
تصویب سیاست‌های تهاجمی‌تر در حوزۀ سلاح‌های هسته‌ای توسط دولت‌هایی که سلاح‌های هسته‌ای در اختیار دارند و مدرن‌سازی سلاح‌های هسته‌ای همگی موارد نگران‌کننده‌ای در جهت افزایش خطر کاربرد سلاح‌های هسته‌ای هستند. به همین دلیل است که لازم است که ما اکنون و در وهلۀ نخست، با حذف هرگونه کاربرد و آزمایش سلاح‌های هسته‌ای، از وقوع یک انفجار هسته‌ای در حیطۀ امکان پیشگیری کنیم.
دولت‌های عضو، که اولین نشست خود را در سال 2021 خواهند داشت، باید اکنون تضمین کنند که مفاد این معاهده به دقت اجرا می‌شود و پایبندی به آن را ترویج دهند.
فرانسسکو روکا گفت: «این معاهده یک سوال بسیار ساده برای هر یک از ما مطرح می‌کند: آیا ما می‌خواهیم سلاح‌های هسته‌ای ممنوع شود یا نه؟ ما آماده‌ایم که به همراه جمعیت‌های ملی صلیب سرخ و هلال احمر، تلاش‌هایمان را برای دستیابی به فراگیرترین پایبندی ممکن به این معاهده افزایش دهیم و بر چشم‌انداز امینت جمعی آن تأکید کنیم. اجرایی شدن معاهدۀ منع سلاح‌های هسته‌ای، آغاز تلاش‌های ما است و نه پایان آن.»
* آنتیگوا و باربودا، اتریش، بنگلادش، بلیز، بنین، بولیوی، بوتسوانا، جزایر کوک، کاستاریکا، کوبا، دومنیکا، اکوادور، السالوادور، فیجی، گامبیا، گویان، سریر مقدس، هندوراس، ایرلند، جامائیکا، قزاقستان، کیریباتی، جمهوری دموکراتیک خلق لائو، لسوتو، مالزی، مالدیو، مالت، مکزیک، نامیبیا، نائورو، نیوزیلند، نیکاراگوئه، نیجریه، نیووی، پالائو، فلسطین، پاناما، پاراگوئه، سنت کیتس و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادینز، ساموآ، سان مارینو، آفریقای جنوبی، تایلند، ترینیداد و توباگو، تووالو، اروگوئه، وانواتو، ونزوئلا، ویتنام.
Comments