نوزده آگوست، روز جهانی بشردوستی، فرصتی است تا به هزاران پزشک، پرستار و خدمت‌رسانان حوزۀ درمان که علیرغم خطرات سلامتی و مشکل انگ‌های اجتماعی که با آن روبرو هستند هر روزه در صف اول مبارزه با کووید19 حاضر می‌شوند، ادای احترام کنیم.

ژنو (کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ) – بیش از 600 حادثۀ خشونت‌آمیز، آزار و اذیت یا انگ بدنامی زدن علیه کارکنان مراقبت درمانی، بیماران و زیرساخت‎های درمانی در رابطه با کووید19 توسط کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ طی شش ماه اول همه‌گیری به ثبت رسیده است.

از 611 حادثه در بیش از 40 کشور، بیش از 20درصد شامل ضرب و شتم فیزیکی، 15درصد حوادث مربوط به تبعیض بر اثر ترس، و 15درصد آزار و اذیت یا تهدید کلامی بوده‌اند. از آنجا که این آمار تنها برگرفته از حوادث شناخته شده است جای نگرانی است که به احتمال زیاد آمار واقعی بسیار بیشتر باشد.

ماسیج پولکووسکی، رئیس طرح «مراقبت‌های درمانی در معرض خطر – HCiD» کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ گفت: «این بحران، کارکنان حوزۀ مراقبت‌های درمانی را، زمانی که بیشترین نیاز به آنها وجود دارد در معرض آسیب قرار داده است. بسیاری از آن‌ها مورد تمسخر، آزار و خشونت فیزیکی قرار گرفته‌اند. این فضای رعب و وحشت، که معمولاً با نبود تجهیزات حفاظت شخصی کافی نیز همراه است، استرس قابل توجهی را بر سلامت جسمی و روانی آنها و خانواده‌هایشان اضافه می‌کند. این حملات تأثیر مخربی بر ارائه و دسترسی یافتن به مراقبت‌های درمانی دارند، آن هم هنگامی که سیستم‌های بهداشتی تحت فشار هستند.»

در هنگامی که اعضای جامعه این حوادث را مرتکب شدند، ترس از شیوع کووید 19 نقش مهمی داشته است. هنگامی که بیماران یا بستگان آنها پشت این اقدامات باشند، تألم مربوط به مرگ یکی از اقوام یا ترس از مرگ آنها مهمترین انگیزه‌های ایشان است. عدم امکان برگزاری مراسمی مانند تدفین، به دلیل محدودیت‌های کووید19 نیز بعضی از بستگان را ترغیب به ارتکاب اقدامات خشن علیه کارکنان و امکانات درمانی می‌کند.

بعضی از نمونه‌هایی که در ماه‌های آوریل و مه اتفاق افتادند شامل موارد زیر اند:

• در افغانستان، مهم‌ترین مرکز ایزولاسیون کووید19 به دلیل درگیری فیزیکی میان بستگان یک بیمار که فوت کرده بود و پرسنل درمانی برای یک نیم روز بسته شد.

• در بنگلادش، پس از آنکه تست کووید19 یک پزشک مثبت شد به طرف خانۀ او آجر پرتاب کردند تا او و خانواده‌اش را مجبور به ترک محل کنند.

• در جمهوری آفریقای مرکزی، بستگان یک شخص فوت شده کارکنان درمانی را مورد ضرب و شتم فیزیکی قرار دادند، چرا که از عدم تحویل جسد به دلیل محدودیت‌های کووید19 به ستوه آمده بودند.

• در کلمبیا، ساکنان یک شهر مانع از ورود آمبولانس جهت رسیدگی به موارد کووید19 به شهرشان شدند و جداول درمانی محرمانه و اسامی کارکنان و بیماران را چک کردند.

• در پاکستان، پزشکان در یک بیمارستان پس از آنکه یک بیمار به علت کووید19 فوت کرد به صورت کلامی و فیزیکی مورد حمله قرار گرفتند. بستگان فرد فوت شده، در حالی که فریاد می‌زدند «ویروس کرونا فریب است» وارد منطقۀ پرخطر شدند.

• در فیلیپین، یک کارمند درمانی و پسرانش پس از آنکه مورد اذیت و آزار و تبعیض قرار گرفتند و برق خانه‌شان توسط همسایگان قطع شد مجبور به ترک خانه شدند.

در میان حوادثی که برای یک شخص اتفاق افتاده، 67% پرسنل درمانی را هدف قرار داده، 22.5% بیماران و زخمیان (شامل بیماران مشکوک به کرونا)، و 5% آوارگان داخلی و پناهندگان بوده‌اند که مورد هدف قرار گرفته‌اند.

کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ از دولت‌ها و جوامع می‌خواهد به اطلاعات نادرستی که موجب این حوادث می‌شوند رسیدگی کنند، و تضمین کنند که تمامی کارشناسان حوزۀ مراقبت‌های درمانی در محیط کاری امنی فعالیت کنند. حوادث خشونت‌آمیز علیه مراقبت‌های درمانی غیرقابل پیشگیری نیست. اقدامات محکم و قاطع در این خصوص می‌توانند خطر حمله به کارکنان بهداشتی، بیماران و مراکز درمانی را کاهش دهند.

دکتر اسپرانزا مارتینز، رئیس بخش بهداشت کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ در این باره همچنین گفت: «ترس از انتقال بیماری و نداشتن دانش اولیه دربارۀ کووید19 اغلب دلایل اقدامات خشن علیه پرسنل درمانی و بیماران است. برای حفاظت از کارکنان درمانی، مراکز درمانی و بیماران در مقابل خشونت، اهمیت شایان دارد که درخصوص منشأ و حالت‌های انتقال و پیشگیری از کووید19 اطلاعات دقیقی ارائه شود. نباید به کارکنان مراقبت‌های درمانی، بیماران یا گروه‌های خاص برای داشتن یا پخش ویروس انگ زده شود. اگر قرار باشد از این همه‌گیری عبور کنیم، نیاز داریم حس جمعی بشریت و همنوع‌دوستی را تقویت کنیم.»

*611 مورد خشونت‌آمیز، آزار و اذیت و انگ‌انگاری از اول فوریه تا 31 ژوئیه 2020 اتفاق افتاد. این آمار بر اساس اطلاعات دست اول جمع‌آوری شده از سازمان‌های دیگری که حوادث مراقبت‌های درمانی را پایش می‌کنند و ردیابی گزارش‌های خبری و رسانه‌های اجتماعی در 40 کشور در آفریقا، قارۀ آمریکا، آسیا و مناطق خاور نزدیک و میانه می‌باشد.