ในเวลาเพียงไม่กี่สัปดาห์ บูชา เมืองเล็กๆ ที่เงียบสงบไม่ไกลจากกรุงเคียฟ เปลี่ยนโฉมหน้าไปจนทำให้หลายคนต้องหลั่งน้ำตา จากเมืองที่เคยเป็นบ้านของประชาชนเกือบสามแสน บัดนี้กลายเป็นเมืองร้างเนื่องจากประชากรเกือบทั้งหมด อพยพลี้ภัยจากความรุนแรงที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในพื้นที่ แต่ยังมีประชากรบางส่วนเลือกจะอยู่อาศัยในเมืองที่พวกเขารัก แม้มันจะยากลำบากเพราะระบบสาธารณูปโภคขั้นพื้นฐานถึงการล่มสลาย ไม่มีน้ำ ไม่มีไฟฟ้า ผู้คนเหล่านี้มีเหตุผลที่แตกต่าง และนี่คือเรื่องราวของผู้คนจำนวนน้อยมากที่เลือกจะอยู่ข้างหลัง
“เพื่อนบ้านของเราย้ายออกไปหมดแล้ว เราฝังร่างของลูกชายคนโตไว้ที่นี่ และฉันไม่อยากทิ้งให้เขาต้องอยู่เพียงลำพัง ลูกชายคนที่สองไม่ต้องการทิ้งฉันไว้คนเดียว เราเลยตัดสินใจที่จะอยู่ ความกลัวทำให้ฉันแทบบ้า เราสวดภาวนากันทุกวัน”
กาลีน่า ดิมิเทรียฟน่า อายุ 70 ปี
“ลูกหลานของเราออกจากเมืองไปหมดแล้ว แต่ฉันเลือกที่จะอยู่เพื่อดูแลสามี เขาอายุ 85 ไม่สามารถเดินได้ ฉันต้องป้อนอาหาร ช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า ทุกวันนี้เราอยู่กันแบบไม่มีน้ำ ไม่มีไฟฟ้า ปราศจากก๊าซหุงต้ม เสียงดังระงมของสงครามหลอกหลอนฉัน แต่เราไม่มีที่ไหนให้ไป ใครจะอยากดูแลคนแก่แบบพวกเรา”
ทามาร่า อายุ 75 ปี
“ผมและภรรยา รวมไปถึงลูกสามคนของเราซ่อนอยู่ในชั้นใต้ดินร่วมกันกับครอบครัวอื่นๆ เราได้ยินเสียงปืนทุกวัน มารีน่า – ภรรยาของผมเล่าให้ฟังว่าเธอรู้สึกเป็นกังวลแค่ไหน ไม่นานหลังจากนั้นมารีน่าปฏิเสธอาหาร เช้าวันหนึ่งผมพบว่าภรรยาจากไปแล้วทั้งอย่างนั้น เราช่วยกันฝังศพของเธอที่ลานหน้าอพาร์ตเมนต์ ผมได้แต่คิดถึงสิ่งที่เราตั้งใจจะทำร่วมกัน ตอนนี้มันสายไปเสียแล้ว”
อีวาน อายุ 40
“ผมไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน ผมอาจตายระหว่างทาง และถ้าเป็นแบบนั้น ผมขอฝังร่างตัวเองไว้ที่บ้านยังจะดีกว่า ผมกับน้องสาวซ่อนตัวอยู่ในชั้นใต้ดิน เราอุ่นกาต้มน้ำแล้ววางไว้ข้างเตียงเพื่อให้ความอบอุ่น”
วาซิล อายุ 65
“ครอบครัวของผมออกจากเมืองไป แต่ผมตัดสินใจอยู่ข้างหลังเพื่อดูแลบ้าน ผมไม่สามารถปล่อยสุนัขของเรา พวกฝูงไก่ และสวนผักที่รักไว้ตามลำพัง”
วลาดิเมียร์ อายุ 59
“ลูกๆ ของเรา รวมไปถึงหลานๆ ออกจากเมืองไปหมดแล้ว ลูกทูนหัวของฉันหายตัวไป เหลือแค่ฉันกับสามีที่ยังอยู่ในบ้านหลังนี้ หน้าตางของเราทุกบ้านแตกเพราะแรงบะทะจากการสู้รบ หลังจากนั้นมา ฉันไม่สามารถข่มตาหลับได้เป็นเวลานานถึงสามคืน ฉันรู้สึกสงสารพวกสัตว์ เรามีฝูงไก่ กระต่าย และนกพิราบ ฉันยังให้อาหารแมวห้าตัว สุนัขอีกหนึ่งตัว พวกมันถูกทิ้งไว้ข้างหลัง เจ้านายของพวกมันอพยพลี้ภัยออกไป เราทุกคนเปลี่ยนไปในช่วงเวลาสั้นๆ แม้แต่หนุ่มสาวก็ยังดูแก่ขึ้นทันตา”
นาตาเลีย อายุ 68 ปี
“อพาร์ทเม้นของเราเหลือผู้เข้าพักอาศัยแค่ 5 คนเท่านั้น เพื่อนบ้านของเรามอบอาหารที่พวกเขาพอจะเหลืออยู่ไว้ให้ก่อนจากไป ฉันอยู่ดูแลลูกสาววัย 51 เธอเครียดมากจนไม่สามารถลุกเดินได้ พวกเราได้ยินเสียงระเบิดอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่สามารถพาตัวเองไปอยู่ชั้นใต้ดิน แม้แต่ตอนที่ทุกอย่างเงียบสงบ ผลกระทบจากความกลัวทำให้ฉันไม่สามารถข่มตาหลับ”
กาลีน่า เปโตรว่า อายุ 71
