เริ่มจากผู้บาดเจ็บหนึ่งคน จากนั้นเพิ่มเป็นสอง แปด สิบหก ในเวลาไม่นานโรงพยาบาลก็เต็มไปด้วยเสียงร้องระงมในไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง

ผมอยู่ในทีมแพทย์ภาคสนามของคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) ประจำการอยู่ที่โรงพยาบาล Gaza European Hospital ในเมือง Khan Younis ของกาซ่า ผมมาถึงโรงพยาบาลแค่ 24 ชั่วโมงก่อนหน้าเหตุการณ์ความรุนแรงจะปะทุเมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมา (14 พฤษภาคม 2018)

ขณะมุ่งหน้าไปโรงพยาบาลเราสงสัยว่านี่คือความสงบก่อนเกิดพายุหรือไม่ เพราะถนนระหว่างทางช่างเงียบเหงาเหลือเกิน มันเหมือนกับว่ารอบตัวเราไม่มีใคร ทั้งที่เข้าใจว่าอาจมีการประท้วงเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า

ผมไม่เคยเห็นคนเจ็บมากขนาดนี้มาก่อน แม้ว่าทีมงานของเราจะเตรียมพร้อมรอรับสถานการณ์ แต่เมื่อคนเจ็บทยอยกันเข้ามา ทุกอย่างช่างวุ่นวายเกินจะรับมือ

เหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นรอบตัวผม พอถึงตอนนี้ไม่ใช่แค่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์เท่านั้น แต่ทีมงานทุกคนต่างลงมาช่วยกันพยาบาลคนเจ็บ ผมเห็นพนักงานทำความสะอาดวางไม้กวาดรีบมาช่วยหมอ เห็นทีมบริหารต้องช่วยกันห้ามเลือด คนเจ็บราว 120-130 คนถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างเร่งด่วน รถบัสแต่ละคันสามารถบรรทุกคนเจ็บมาได้คราวละ 40 คน พวกเราต้องเตรียมพร้อมรับมือทุกสถานการณ์

จินตนาการว่าคุณเดินเข้าไปในสถานีรถไฟใต้ดินที่เต็มไปด้วยผู้คนระหว่างชั่วโมงเร่งด่วน แต่คนพวกนั้นกำลังเลือดไหลไม่หยุด ร้องครวญครางขอความช่วยเหลือ คุณรู้ว่า ถ้าช้าแม้เพียงนิด อาจหมายถึงชีวิตคนไข้ ทุกอย่างคือความเป็นความตาย

เหตุการณ์หนึ่งที่ผมจำได้แม่น มีคนเจ็บถูกนำตัวเข้ามา เขาได้รับบาดเจ็บที่หลอดเลือดแดงบริเวณขา เลือดจำนวนมากพุ่งขึ้นสูงจนเกือบถึงเพดาน ผมเห็นใครสักคนช่วยกดเส้นเลือดที่ว่าจนสุดแรง จนทีมแพทย์ของเราสามารถปิดบาดแผลได้สำเร็จ

ผมไม่เคยรู้ว่าเขาเป็นใคร และเขาเองก็อาจไม่ทราบว่าความกล้าหาญในครั้งนั้นสามารถช่วยชีวิตคนเอาไว้ได้ นั่นเป็นการกระทำของฮีโร่โดยแท้ จนถึงตอนนี้เรายังไม่เสียผู้ป่วยไปแม้แต่รายเดียว มันเป็นปฎิบัติการที่น่าภูมิใจ ผมรู้สึกขอบคุณทุกคนเป็นอย่างมาก

ในฐานะหมอ แน่นอนว่าผมเคยเห็นคนถูกยิงและแผลที่แย่กว่านี้มาก่อน แต่ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะเห็นคนเจ็บมากมายขนาดนี้ในวันเดียว ผมไม่ใช่หมอมือใหม่ และเคยทำภาระกิจให้ ICRC มาแล้วร่วมสิบครั้ง ทีมงานของผมที่นี้ก็เหมือนกัน พวกเขาเป็นทีมแพทย์ที่มีประสบการณ์แต่ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่างานครั้งนี้หินที่สุด

แม้ว่าที่นี่ยังขาดเครื่องมือทางการแพทย์และอุปการณ์อีกหลายอย่าง การทำงานกับทีมในกาซ่าทำให้ผมทึ่ง ทีมงานของผมมีความมุ่งมั่นและตั้งใจอย่างที่สุด พวกเขาทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ในขณะที่คนเจ็บก็มีความอดทนสูงมาก ผมคงทำไม่ได้ถ้าโดนยิงมาขนาดนี้ ผมหวังว่าพวกเราจะได้รับการสนับสนุนด้านยาและอุปกรณ์เพิ่มขึ้นในอนาคต

ในตอนนี้เรามีข้อจำกัดหลายอย่าง บางครั้งทีมงานจำเป็นต้องใช้ยาปฏิชีวนะที่ไม่ตรงกับโรค หรือต้องใช้อุปกรณ์เท่าที่มี ยกตัวอย่างเช่นถ้าคนเจ็บถูกยิงที่ขา กระสุนอาจเจาะทะลุหลอดเลือดแดงทำให้เสียเลือดมาก อาจถึงแก่ชีวิตได้ในเวลาไม่กี่นาที ในกรณีนี้เรามักใช้ยาเฮพาริน (Heparin) เพื่อป้องกันการแข็งตัวของเลือด รักษาและป้องกันการเกิดลิ่มเลือดในหลอดเลือดดำ หลอดเลือดแดง และปอด แต่ในกาซ่า ยาตัวนี้ไม่มีสำรองไว้ นั่นทำให้งานของเรายากและซับซ้อนขึ้นไปอีก

ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับทีมแพทย์ที่ต้องปฎิบัติงานอย่างเร่งด่วนภายใต้ข้อจำกัดหลายอย่าง ทีมของเราเผชิญหน้ากับสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรกในวันที่ 30 มีนาคม ไม่มีใครรู้ว่าจากนี้ไปจะเกิดเหตุความรุนแรงอีกเมื่อไหร่ เราทำได้แค่เตรียมตัวให้พร้อมไว้ตลอดเวลา

บทความโดย Richard Villar, ศัลยแพทย์ของ ICRC ในกาซ่า