เป็นเวลากว่าสิบปีที่กิลส์ ดูลี่ย์ ทำงานเป็นช่างภาพสารคดีเพื่อสะท้อนเรื่องราวของพลเรือนผู้บริสุทธิ์ที่ต้องเผชิญกับภัยสงคราม ที่ทำงานของเขาก็คือพื้นที่เสี่ยงภัยหลายแห่งทั่วโลก เช่น อังโกล่า กาซ่า อิรักและกัมพูชา ในปี 2554 กิลส์เหยียบถูกกับระเบิดขณะกำลังทำงานอยู่ที่จังหวัดกันดาฮาร์ประเทศอัฟกานิสถาน เขาใช้เวลาหนึ่งปีเต็มในการพักรักษาตัว
กิลส์เล่าว่า ชีวิตของเขามาถึงจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ในช่วงเวลานั้นหลังจากที่หมอบอกเขาว่าเขาจะเดินไม่ได้และคงต้องใช้ชีวิตด้วยการพึ่งพาคนอื่นมากขึ้นนับจากนี้ไป แต่สำหรับกิลส์แล้วเขาไม่เคยยอมแพ้ 18 เดือนหลังจากนั้น เขากลับมาทำงานเป็นช่างภาพสารคดีเหมือนเดิมและตระหนักว่าการที่เขาต้องกลายเป็นผู้พิการไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเขาแต่มันทำให้เขามีความเข้าใจผู้คนที่ต้องเผชิญเหตุการณ์คล้ายๆกับเขามากยิ่งขึ้นรวมถึงผู้คนที่เขาต้องทำงานด้วย
กิลส์เล่าว่างานอย่างหนึ่งของเขาคือการพูดคุยและรับฟังเรื่องราวของผู้คนที่ได้รับผลกระทบจากภัยสงครามและความขัดแย้ง ซึ่งในรายงาน People on War ประจำปี 2559 ได้บรรจุข้อมูลเนื้อหาการรับรู้เกี่ยวกับสงครามและความขัดแย้งที่เกิดขึ้นทั่วโลกและมาตรการที่ต้องเร่งทำเพื่อจำกัดผลกระทบที่เกิดขึ้นกับพลเรือนผู้บริสุทธิ์
กิลส์เล่าต่อว่าหลังจากที่เขาหายดี เขาได้เดินทางกลับไปยังอัฟกานิสถานอีกครั้งและที่ศูนย์อวัยวะเทียมของคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) เขาได้พบกับเด็กน้อย Ataquallah วัย 7 ขวบที่เพิ่งได้รับอวัยวะเทียมโดย 2-3 เดือนก่อนหน้านี้เด็กน้อยได้เหยียบกับระเบิดระหว่างทางไปโรงเรียนทำให้เขาสูญเสียขาและแขน กิลส์บอกว่าเขารู้สึกหดหู่ใจมากที่ได้เห็นเด็กตัวเล็กๆที่ควรจะได้วิ่งเล่นกับเพื่อนๆต้องมาเริ่มต้นหัดเดินอย่างยากลำบาก
หลายครั้งที่กิลส์ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมเขายังเลือกที่จะทำงานนี้อยู่แต่เขาก็ตอบตัวเองว่าเพราะเด็กอย่าง Ataquallah ทำให้เขาต้องทำงานนี้ต่อไปเพื่อตีแผ่ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นให้โลกได้รับรู้ กิลส์บอกว่าตอนที่ถ่ายภาพของ Ataquallah เขารู้สึกเห็นภาพสะท้อนของความเจ็บปวดที่ตัวเขาเองต้องเผชิญทุกๆวันทั้งทางร่างกายและจิตใจแต่นี่คือเด็กอายุเพียง 7 ขวบที่ต้องมาเผชิญกับสภาวะแบบเดียวกับที่เขาเคยผ่านมาแล้วเพียงเพราะเขาเดินไปโรงเรียนเท่านั้นน่ะหรือ
ทุกวันมีเด็กและพลเรือนผู้บริสุทธิ์จำนวนไม่น้อยที่ต้องพบเจอกับอุบัติเหตุที่ไม่คาดฝันเหมือน Ataquallah ในขณะที่สงครามและความขัดแย้งเกิดขึ้นในหลายพื้นที่ทั่วโลกแต่ไม่มีใครจะที่สนใจต่อกฎกติกาสงคราม มันถึงเวลาแล้วที่ทุกคนควรจะหันมาให้ความสำคัญและเคารพต่อกฎกติกาสงครามเพื่อปกป้องเด็กๆและพลเรือนผู้บริสุทธิ์
