มีผู้คนมากมายที่หายสาบสูญระหว่างสงครามและสถานการณ์รุนแรงรูปแบบต่างๆ การหายสาบสูญอาจจะเกิดขึ้นในช่วงที่มีการอพยพย้ายถิ่นหรือภัยธรรมชาติ ซึ่งทำให้ครอบครัวเกิดความเจ็บปวดและความไม่แน่ใจต่อชีวิตของสมาชิกที่สูญหายไป

หากเขาหรือเธอยังมีชีวิตอยู่ บุคคลๆนั้นก็จะต้องได้รับการคุ้มครองและระบุได้ว่าปัจจุบันอยู่ที่ไหน แต่หากเสียชีวิตก็จะต้องมีคนค้นหาศพเพื่อส่งมอบให้กับครอบครัวและทำการระบุตัวตนเพื่อยืนยัน ทุกคนมีสิทธิที่จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับคนที่พวกเขารักและได้รับคำตอบที่มากพอ ทั้งรัฐ กองทัพและกลุ่มติดอาวุธมีหน้าที่ๆจะต้องให้ข้อมูลและช่วยนำสมาชิกที่สูญหายกลับคืนสู่ครอบครัว

และเนื่องในโอกาสวันผู้สูญหายสากลหรือ International Day of the Disappeared ซึ่งตรงกับวันที่ 30 สิงหาคมของทุกปี ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่เป็นโอกาสสำคัญให้ทุกคนได้รำลึกถึงชะตากรรมของผู้คนที่หายสาบสูญเหล่านั้น

ปีเตอร์ เมาเรอร์ ประธานคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ หรือ ICRC จึงถือโอกาสนี้เรียกร้องให้รัฐบาลประเทศต่างๆอย่าเพิกเฉยต่อสิ่งที่เกิดขึ้น “สิ่งนี้คือโศกนาฎกรรมที่ไม่มีการรายงาน ไม่มีการแจ้งเตือนและถูกเพิกเฉย การหายสาบสูญเป็นประเด็นละเอียดอ่อนทั้งทางสังคมและการเมืองแต่นั่นก็ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะไม่ลงมือทำอะไรเลย รัฐบาลต่างๆควรมีความมุ่งมั่นในการหาคำตอบ ยกตัวอย่างเช่น การป้องกันไม่ให้เกิดการหายสาบสูญและเก็บรวบรวมข้อมูลเท่าที่จะหาได้ว่าเมื่อไหร่ที่คนๆนั้นได้หายไปเพราะเมื่อถึงจุดหนึ่งสิ่งนี้จะเป็นคำตอบสำหรับครอบครัวที่รอคอยการกลับมาของคนที่พวกเขารัก”

ICRC ประเมินว่าตัวเลขของผู้สูญหายทั่วโลกน่าจะอยู่ที่หลักแสน พวกเขาเหล่านั้นคือนักรบที่หายสาบสูญระหว่างปฏิบัติหน้าที่ เด็กๆที่พลัดพรากจากครอบครัวตอนหนีหรือถูกบังคับให้เข้าร่วมกับกลุ่มติดอาวุธ ผู้ต้องขังที่ไม่สามารถติดต่อครอบครัวของพวกเขาได้ ผู้อพยพย้ายถิ่นหรือคนที่ชอบย้ายถิ่นที่พำนักไปเรื่อยๆและขาดการติดต่อกับครอบครัวของตน มีคนมากมายที่เสี่ยงจะกลายเป็นผู้หายสาบสูญทุกปี

“คนที่มีอิทธิพลหรืออยู่ในตำแหน่งที่ทำเช่นนั้นได้ควรใช้โอกาสเนื่องในวันผู้สูญหายสากลเพื่อเอาจริงเอาจังกับประเด็นนี้ให้มากขึ้น ความเจ็บปวดที่เกิดจากการไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับบุคคลที่เรารักเป็นสิ่งทุกข์ทรมาน และเพื่อเห็นแก่มนุษยธรรม เราควรลงมือทำอะไรในเรื่องนี้กันให้มากขึ้น” ปีเตอร์ เมาเรอร์ ย้ำปิดท้าย

และเพื่อเป็นการรำลึกถึงผู้สูญหายทุกคนในวันนี้  ทางคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศจึงได้จัดทำการ์ตูนกราฟิกที่บอกเล่าเรื่องราวการสูญหายของลูกชายของครอบครัวหนึ่งในประเทศโคลอมเบีย ถึงแม้เหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นในทวีปอเมริกาใต้แต่สิ่งนี้ที่เราทุกคนสามารถแบ่งปันได้ร่วมกันก็คือ การสูญหายของบุคคลที่เรารักนั้นเป็นสิ่งที่เจ็บปวดและแสนจะทุกข์ทรมาน

สามารถติดตามอ่านการ์ตูนกราฟิกได้ที่นี่