เนื่องในโอกาสวันสตรีสากลซึ่งตรงกับวันที่ 8 มีนาคมของทุกปี ในปีนี้เราจึงอยากจะนำเสนอเรื่องราวชีวิตของผู้หญิง 5 คน ที่เป็นสมาชิกทีมบาสเก็ตบอลคนพิการหญิงของกัมพูชา พวกเธอทั้ง 5 คน ต้องเผชิญกับมรสุมชีวิตที่พัดผ่านเข้ามาหลังจากที่ต้องกลายเป็นผู้พิการ พวกเธอไม่ยอมแพ้ต่อโชคชะตาที่เล่นตลกกับพวกเธอแม้ว่าบางครั้งหรือหลายๆครั้งพวกเธอจะรู้สึกท้อถอยแต่พวกเธอก็ไม่ใช่ผู้หญิงเพียงคนเดียวในโลกที่ต้องประสบกับชะตากรรมนี้ พวกเธอยังมีเพื่อนที่สามารถแบ่งปันประสบการณ์หรือช่วยเหลือกันได้และโชคดีที่พวกเธอมีกีฬาบาสเก็ตบอลเป็นเครื่องหล่อเลี้ยงหัวใจอันเหนื่อยล้าให้กลับมาฮึดสู้อีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้และมันก็นำพาพวกเธอให้กลับมามีที่ยืนในสังคมได้อีกครั้งอย่างเต็มภาคภูมิ

โหงว เชร็บ

-สาเหตุที่ทำให้คุณกลายเป็นผู้พิการ

2551 ฉันถูกรถมอเตอร์ไซค์ชนตอนกำลังข้ามถนน ตอนนั้นฉันได้รับบาดเจ็บที่หลังเพียงเล็กน้อย ต่อมาฉันเกิดพลัดตกจากต้นไม้ซึ่งทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บที่ระบบประสาทไขสันหลัง ฉันใช้เวลา 3-4 เดือน ที่โรงพยาบาลในเมืองพระตะบองหลังจากนั้นทางโรงพยาบาลก็ได้ส่งตัวฉันไปรักษาต่อที่โรงพยาบาลที่เชี่ยวชาญด้านระบบประสาทไขสันหลังที่อยู่ในเมืองเดียวกัน

-คุณรู้จักไอซีอาร์ซีได้อย่างไร

ฉันมารู้จักศูนย์ฟื้นฟูทางกายภาพของคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศตอนย้ายมาอยู่ที่โรงพยาบาลที่เชี่ยวชาญเรื่องระบบประสาทไขสันหลัง

-คุณรู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ดีขึ้นกว่าเดิมไหม

ก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุดูเหมือนว่าทุกอย่างในชีวิตฉันกำลังไปได้สวยแต่หลังจากเกิดอุบัติเหตุแล้วทุกอย่างพลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ ฉันไม่สามารถขายของชำได้เหมือนก่อน ฉันถูกเลือกปฏิบัติ เวลาคนเจอฉันพวกเขาจะพูดว่า “เธอมันเป็นคนพิการ เธอทำอะไรไม่ได้หรอก” ซึ่งฉันต้องต่อสู้อย่างหนักเพื่อเอาชนะคำสบประมาทเหล่านั้นให้ได้

-กีฬาบาสเก็ตบอลมีความสำคัญอย่างไรกับคุณ

ฉันดีใจมากที่ได้เข้าร่วมกับทีมบาสเก็ตบอลคนพิการหญิงของกัมพูชา มันทำให้ฉันต้องขยัน ทำงานหนักขึ้น แต่ฉันก็ได้พบเจอเพื่อนใหม่ๆ ได้พูดคุยทำให้ฉันไม่คิดมากเหมือนแต่ก่อน สิ่งที่ดีที่สุดก็คือฉันได้ออกกำลังกายทุกสุดสัปดาห์ซึ่งทำให้ฉันมีสุขภาพแข็งแรงขึ้นด้วย

ธอว์ เชนดา

-สาเหตุที่ทำให้คุณกลายเป็นผู้พิการ

ตอนนั้นฉันไข้ขึ้นสูงมาก แม่เลยพาฉันไปฉีดยาแต่บางอย่างเกิดการผิดพลาดทำให้เท้าทั้งสองของฉันกลายเป็นโปลิโอตั้งแต่นั้นมา

-คุณรู้จักไอซีอาร์ซีได้อย่างไร

ฉันรู้จักไอซีอาร์ซีผ่านทางโรงพยาบาลฉุกเฉินในเมืองพระตะบอง

-คุณรู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ดีขึ้นกว่าเดิมไหม

ฉันคงตอบคำถามนี้ไม่ได้เพราะฉันเป็นโปลิโอตั้งแต่ตอนเล็กๆ

-กีฬาบาสเก็ตบอลมีความสำคัญอย่างไรกับคุณ

ฉันคิดว่าการที่ฉันได้เข้าร่วมกับทีมทำให้ฉันมีความสุขมาก ฉันได้พบเพื่อนใหม่ๆ สิ่งที่ดีที่สุดคือฉันได้กลับเข้ามาอยู่ในสังคมได้อีกครั้ง

ปริง ธอน

-สาเหตุที่ทำให้คุณกลายเป็นผู้พิการ

ตอนนั้นฉันกำลังวิ่งเล่นอยู่ จู่ๆก็มีสุนัขวิ่งเข้ามาทำให้ฉันล้มลง แม่จึงพาฉันไปที่โรงพยาบาล หมอที่รักษาบอกว่าอาการของฉันไม่ได้เกิดจากสุนัขกัดแต่เกิดจากฉันเป็นโปลิโอ

-คุณรู้จักไอซีอาร์ซีได้อย่างไร

ฉันรู้จักไอซีอาร์ซีผ่านทางหัวหน้าหมู่บ้านที่ครอบครัวของฉันอาศัยอยู่

-คุณรู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ดีขึ้นกว่าเดิมไหม

ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นผู้พิการใครๆก็อยากจะเล่นกับฉันแต่หลังจากที่พบว่าเป็นโปลิโอ ทุกคนก็หายหน้าไป ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนกับฉันอีก พวกเขาดูถูกผู้พิการแบบฉัน มันทำให้ฉันรู้สึกเครียดและเสียใจมาก

-กีฬาบาสเก็ตบอลมีความสำคัญอย่างไรกับคุณ

บาสเก็ตบอลทำให้ฉันมีความสุขและทำให้สุขภาพแข็งแรงขึ้น ที่สำคัญมันนำพาให้ฉันได้กลับเข้ามาสู่สังคมอีกครั้ง

ลอส นีโมล

-สาเหตุที่ทำให้คุณกลายเป็นผู้พิการ

ฉันเหยียบกับระเบิดตอนปี 2545 ตอนที่เข้าไปตัดไม้ในป่าแถวบ้าน

-คุณรู้จักไอซีอาร์ซีได้อย่างไร

ฉันรู้จักไอซีอาร์ซีผ่านทางโรงพยาบาลฉุกเฉินในเมืองพระตะบอง

-คุณรู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ดีขึ้นกว่าเดิมไหม

ก่อนหน้าที่ฉันจะกลายเป็นผู้พิการ ครอบครัวของฉันพอจะมีเงินใช้อยู่บ้างไม่ขัดสนมาก แต่พอฉันได้รับอุบัติเหตุทุกอย่างแย่ลงเพราะฉันไม่สามารถออกไปหางานทำได้เหมือนแต่ก่อน

-กีฬาบาสเก็ตบอลมีความสำคัญอย่างไรกับคุณ

สุขภาพของฉันแข็งแรงขึ้น ฉันมีความสุขมากขึ้น ได้พบเพื่อนใหม่ๆ โดยเฉพาะเวลาที่ฉันมีปัญหา เพื่อนๆในทีมจะช่วยฉันแก้ปัญหาเหล่านั้นเสมอ

เซียง ซกจัน

-สาเหตุที่ทำให้คุณกลายเป็นผู้พิการ

ฉันได้รับบาดเจ็บจากกระสุนปืนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนยิงตอนเกิดเหตุการณ์สู้รบในวันที่ 14 เมษายน 2537 มันทำให้ฉันได้รับบาดเจ็บที่กระดูกสันหลัง ซึ่งทำให้ฉันเดินไม่ได้มาจนทุกวันนี้

-คุณรู้จักไอซีอาร์ซีได้อย่างไร

ฉันรู้จักกับไอซีอาร์ซีผ่านทางโรงพยาบาลที่เชี่ยวชาญด้านระบบประสาทไขสันหลังในเมืองพระตะบอง

-คุณรู้สึกว่าชีวิตในตอนนี้ดีขึ้นกว่าเดิมไหม

ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นผู้พิการ ครอบครัวของฉันก็ยากจนอยู่แล้ว ฉันมักจะทะเลาะกับสามีบ่อยๆ พอฉันได้รับบาดเจ็บและกลายเป็นผู้พิการ ฉันก็ถุกคนรอบข้างดูถูกและชีวิตของฉันก็จบลงตรงนั้นด้วยเช่นกัน ทุกวันนี้ฉันเป็นทั้งพ่อและแม่ให้กับลูกสองคนของฉัน ฉันต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินมาจ่ายค่าเทอมให้กับลูกๆรวมถึงห้องเช่า แต่ฉันก็ไม่มีอาชีพอื่นใดนอกจากเบี้ยเลี้ยงที่ได้รับผ่านทางทีมบาสเก็ตบอลเท่านั้น

-กีฬาบาสเก็ตบอลมีความสำคัญอย่างไรกับคุณ

ฉันคิดว่ามันช่วยให้ฉันมีสุขภาพแข็งแรง ทำให้ฉันได้พบเพื่อนใหม่ๆ โดยเฉพาะเบี้ยเลี้ยงที่ได้จากการเป็นกัปตันทีมบาสเก็ตบอลหญิงคนพิการของกัมพูชาทำให้ฉันมีเงินไปหมุนเป็นค่าใช้จ่ายในครอบครัว นอกจากนี้ทุกๆคนในทีมก็สามารถแบ่งปันประสบการณ์ บอกเล่าทุกข์สุขของกันและกันได้ ที่สำคัญที่สุดก็คือฉันได้แสดงให้สังคมได้เห็นว่าถึงแม้ฉันจะพิการแต่ฉันก็เล่นกีฬาได้