Missing Migrants โปรเจคของพวกเรา บอกเล่าเรื่องราวในประเทศฮอนดูรัสและกัวเตมาลา ทั้งสองประเทศมีจำนวนผู้อพยพไปแมกซิโกสูงถึงปีละ 500,000 คน (ตามรายงานของ UN) ตัวเลขนี้ยังไม่รวมจำนวนผู้อพยพที่สูญหายไประหว่างการเดินทาง
จากจุดเริ่มต้น เราพูดคุยกับครอบครัวของผู้สูญหาย ความรู้สึกและความกังวลของสมาชิกที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยไม่มีทางรู้ได้เลยว่าชะตากรรมของคนที่เขารักเป็นอย่างไร เราขอให้เขาเล่าถึงวิธีที่ใช้เพื่อสืบหาข่าวคราวของญาติ และบันทึกภาพของผู้สูญหายจากภาพถ่ายเก่า
เราลองเดินทางไปยังประเทศแม็กซิโกตามเส้นทางที่ผู้อพยพส่วนใหญ่ใช้กัน ระหว่างนั้น เราได้ฟังเรื่องราวที่ต่างกันไปจากผู้อพยพมากมายและขอบันทึกภาพถ่ายของพวกเขาไว้ ด้วยกล้องถ่ายภาพโพลาลอย
ยิ่งเราเดินทางลึกเข้าไปในภาคเหนือ เรื่องราวของผู้อพยพก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น การเดินทางที่ยาวนานนำมาซึ่งความยากลำบากมากมายเกินจะคาดเดา หลายคนชะลอการเดินทาง หรือตัดสินใจกลับบ้านเมื่อพบว่าหนทางที่เดินไป ไม่ได้ง่ายเหมือนที่คิด นั่นเป็นเหตุผลที่เราเลือกระบุเวลาเดินทางของแต่ละคนลงบนภาพถ่ายแต่ละใบ
การเดินทางเข้าประเทศแมกซิโกจากทางใต้ เป็นเรื่องท้าทายและอันตรายมาก เส้นทางสายนี้ทำให้เราเข้าใจถึงความจำเป็นของผู้อพยพ ที่ยอมเอาชีวิตของตัวเอง และครอบครัวที่รออยู่ข้างหลังมาเสี่ยงบนถนนที่ไม่รู้ว่าจะพาไปถึงจุดหมายหรือไม่ เพราะการเดินทางของแต่ละคนอาจยาวนานเป็นเดือนหรือมากกว่า ยิ่งถ้าผู้อพยพเป็นผู้หญิงหรือเดินทางมาพร้อมเด็กเล็ก
สำหรับเรา เรื่องเหล่านี้ไม่ควรถูกมองข้าม แต่ละเรื่องราวอาจมีที่มาต่างกัน แต่การหายไปของใครสักคน ไม่ว่าจะประเทศไหนภูมิภาคใด ต่างทิ้งผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ไว้ข้างหลังไม่ต่างกัน
อ่านเรื่องราวของพวกเขาจากเรางานพิเศษของเราได้ที่: http://www.missingmigrants.icrc.org/
Text by Kathryn Cook-Pellegrin
Photography © Kathryn Cook-Pellegrin
