500,000 คือจำนานผู้อพยพที่เดินทางจากประเทศต่างๆ มายังแม็กซิโกเพื่อชีวิตที่ดีกว่า แต่ไม่มีใครรู้ว่า ท่ามกลางผู้คนมากมาย มีใครบ้างที่ไปถึงหรือไม่ถึงจุดหมายที่ตั้งใจ… เพื่อติดตามสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างการเดินทาง Kathryn Cook-Pellegrin ช่างภาพของ ICRC เริ่มโปรเจคพิเศษที่จะนำเรื่องราวจากท้องถนน มาให้คนทางบ้านได้อย่างเราๆ ได้เข้าใจ ทุกวันนี้มีบุคคลพลัดถิ่นจากเหตุความไม่สงบในพิ้นที่ต่างๆ มากมาย จำนวนที่น่าตกใจในปัจจุบันสูงกว่าหลายครั้งที่ผ่านมานับแตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 แต่น้อยคนจะทราบว่า เกิดอะไรขึ้นกับผู้คนมากมายที่ออกเดินทางไป แต่ไม่เคยได้กลับมา การพาครอบครัวที่พลัดพรากให้กลับมาเจอกันเป็นหัวใจสำคัญของงานด้านมนุษยธรรม เช่นเดียวกับความช่วยเหลือเรื่องน้ำ อาหาร และที่อยู่อาศัย หนึ่งในช่องทางที่จะนำทางสมาชิกในครอบครัวให้มาเจอกัน คือการบอกเล่าเรื่องราวของพวกเขาให้โลกได้รับรู้

Missing Migrants โปรเจคของพวกเรา บอกเล่าเรื่องราวในประเทศฮอนดูรัสและกัวเตมาลา ทั้งสองประเทศมีจำนวนผู้อพยพไปแมกซิโกสูงถึงปีละ 500,000 คน (ตามรายงานของ UN) ตัวเลขนี้ยังไม่รวมจำนวนผู้อพยพที่สูญหายไประหว่างการเดินทาง จากจุดเริ่มต้น เราพูดคุยกับครอบครัวของผู้สูญหาย ความรู้สึกและความกังวลของสมาชิกที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังโดยไม่มีทางรู้ได้เลยว่าชะตากรรมของคนที่เขารักเป็นอย่างไร เราขอให้เขาเล่าถึงวิธีที่ใช้เพื่อสืบหาข่าวคราวของญาติ และบันทึกภาพของผู้สูญหายจากภาพถ่ายเก่า

เราลองเดินทางไปยังประเทศแม็กซิโกตามเส้นทางที่ผู้อพยพส่วนใหญ่ใช้กัน ระหว่างนั้น เราได้ฟังเรื่องราวที่ต่างกันไปจากผู้อพยพมากมายและขอบันทึกภาพถ่ายของพวกเขาไว้ ด้วยกล้องถ่ายภาพโพลาลอย ยิ่งเราเดินทางลึกเข้าไปในภาคเหนือ เรื่องราวของผู้อพยพก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น การเดินทางที่ยาวนานนำมาซึ่งความยากลำบากมากมายเกินจะคาดเดา หลายคนชะลอการเดินทาง หรือตัดสินใจกลับบ้านเมื่อพบว่าหนทางที่เดินไป ไม่ได้ง่ายเหมือนที่คิด นั่นเป็นเหตุผลที่เราเลือกระบุเวลาเดินทางของแต่ละคนลงบนภาพถ่ายแต่ละใบ

การเดินทางเข้าประเทศแมกซิโกจากทางใต้ เป็นเรื่องท้าทายและอันตรายมาก เส้นทางสายนี้ทำให้เราเข้าใจถึงความจำเป็นของผู้อพยพ ที่ยอมเอาชีวิตของตัวเอง และครอบครัวที่รออยู่ข้างหลังมาเสี่ยงบนถนนที่ไม่รู้ว่าจะพาไปถึงจุดหมายหรือไม่ เพราะการเดินทางของแต่ละคนอาจยาวนานเป็นเดือนหรือมากกว่า ยิ่งถ้าผู้อพยพเป็นผู้หญิงหรือเดินทางมาพร้อมเด็กเล็ก สำหรับเรา เรื่องเหล่านี้ไม่ควรถูกมองข้าม แต่ละเรื่องราวอาจมีที่มาต่างกัน แต่การหายไปของใครสักคน ไม่ว่าจะประเทศไหนภูมิภาคใด ต่างทิ้งผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ไว้ข้างหลังไม่ต่างกัน อ่านเรื่องราวของพวกเขาจากเรางานพิเศษของเราได้ที่: http://www.missingmigrants.icrc.org/

Text by Kathryn Cook-Pellegrin
Photography © Kathryn Cook-Pellegrin

แบ่งปันบทความนี้

You should also read these articles

เราไม่ได้ทำ ‘สงคราม’ กับ โควิด-19: ข้อกังวลจาก ‘แนวหน้า’ ในอิตาลี

14/04/2020, กลุ่มองค์กรกาชาด / บทความ / เรื่องเล่าจากภาคสนาม

ไม่นานนักหลังโควิด-19 ย่างเท้าเข้าสู่ยุโรปและอเมริกา นักการเมือง นักวิชาการ กระทั่งนักข่าวและสื่อต่างๆ ต่างพากันบรรยายความอันตรายของเชื้อไวรัสตัวใหม่โดยใช้คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับการทำสงคราม ‘เรากำลังทำสงครามกับโคโรน่าไวรัส’ อาเดรียโน ลาเรีย ผู้สนับสนุนด้านมนุษยธรรมและเพื่อนร่วมงานของเราในกาชาดอิตาลี ชูประเด็นนี้โดยกล่าวว่าการใช้คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับสงคราม อาจตามมาด้วยผลเสียมากกว่าที่คิด เพราะอาจส่งผลกระทบไปไกลถึงปฎิบัติการจริงในแนวหน้าของสงครามและความขัดแย้ง ภาพความจริงอาจดูจางเมื่อพูดผ่านความทรงจำ โถงทางเดินในโรงพยาบาลเต็มไปด้วยเตียงผู้ป่วยที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน โลงศพวางเรียงกันเป็นแถว ...

อิสราเอล:ขั้นตอนการเยี่ยมสถานคุมขังของ ICRC

05/07/2016, กลุ่มองค์กรกาชาด / บทความ / เรื่องเล่าจากภาคสนาม

เคยสงสัยบ้างไหมว่าขั้นตอนและวิธีการเยี่ยมสถานคุมขังของคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) เป็นอย่างไร และทำไม ICRC ต้องเยี่ยมสถานคุมขัง? เพื่อนร่วมงานของเราที่อิสราเอลได้เรียบเรียงสารคดีภาพถ่ายพร้อมคำอธิบายเกี่ยวกับการเข้าเยี่ยมผู้ต้องขังโดยอิสราเอล ทางการปาเลสไตน์ และฮามาส ถึงแม้ว่าสถานที่คุมขังในแต่ละประเทศจะแตกต่างกัน แต่วิธีการทำงานของ ICRC นั้นเป็นมาตรฐานสากล จุดประสงค์คือดูแลสภาวะร่างกาย จิตใจ และความเป็นอยู่ของผู้ต้องขังตามหลักมนุษยธรรม ...