เราทุกคนล้วนเข้าใจถึงความรู้สึกสูญเสียยามที่คนที่เรารักเสียชีวิต แต่หากคนที่เรารักไม่ได้เสียชีวิตแต่หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย เราจะรู้สึกเช่นไร ทุกๆวันบนโลกใบนี้มีคนที่หายตัวไปทุกวันไม่ว่าจะจากสาเหตุการขัดกันทางอาวุธ ความรุนแรง ภัยธรรมชาติ หรือการอพยพ
คณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ไอซีอาร์ซี) ทุ่มเททำงานอย่างหนักเพื่อให้ความช่วยเหลือแก่ทั้งผู้สูญหายและผู้สูญเสีย แต่สิ่งสำคัญที่สุดก็คือรัฐบาลประเทศต่างๆและผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายควรจะร่วมแรงร่วมใจหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพูดถึงเพื่อให้เกิดการแก้ปัญหาเนื่องจากเป็นประเด็นปัญหาด้านมนุษยธรรมที่มีความซับซ้อน ท้าทายและแทบจะไม่มีการพูดถึง
ในปี 2559 ICRC ทำงานในกว่า 60 ประเทศทั่วโลกเพื่อช่วยเหลือผู้สูญหายและครอบครัวของพวกเขา
-เด็กๆ 1,000 คน ได้กลับมาพบกับครอบครัวของพวกเขา
-3,650 ครอบครัวใน 21 ประเทศทั่วโลก ที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักได้รับการเยียวยาทางจิตใจ
-479,000 คนสามารถติดต่อกับครอบครัวของพวกเขาได้ผ่านทางบริการโทรศัพท์ไม่เสียค่าใช้จ่าย
-ICRC เข้าเยี่ยมผู้ต้องขัง 25,700 คนและมีการติดตามดูผู้ต้องขังบางรายเป็นกรณีพิเศษ
-ICRC ให้บริการด้านนิติเวชใน 53 ประเทศทั่วโลก
-19 ประเทศทั่วโลกได้รับการสนับสนุนจาก ICRC ในการพัฒนากฎหมายและมาตรการที่เกี่ยวข้องกับผู้สูญหายและครอบครัว
เอกสาร ความสำคัญของวันผู้สูญหายสากล (อังกฤษ)
ที่เยเมน
ในช่วงระยะเวลา 18 เดือนท่ามกลางความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในประเทศเยเมน หลายร้อยครอบครัวต้องพลัดพรากจากบุคคลที่พวกเขารัก ท่ามกลางความหวังอันริบหรี่และความไม่แน่นอน หลายคนไม่สามารถที่จะดำเนินชีวิตต่อไปได้ตามปกติ
ICRC ทำงานในประเทศเยเมนเพื่อให้ความช่วยเหลือในการติดตามผู้สูญหายหรือถ้าหากบุคคลเหล่านั้นเสียชีวิตไปแล้ว ICRC ก็จะพยายามระบุให้ได้ว่าศพนั้นอยู่ที่ใดและใช่บุคคลที่ครอบครัวกำลังตามหาหรือไม่ ทั้งนี้ก็เพื่อให้ญาติพี่น้องได้รับคำตอบและสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้
ที่โคโซโว
“ความหวังของเรายังไม่สิ้นสุดจนกว่าเราจะพบอะไรบางอย่างที่ทำให้เรามั่นใจได้ว่าเขายังมีชีวิตอยุ่หรือเสียชีวิตไปแล้ว เราเชื่อว่าความจริงจะถูกเปิดเผยในเร็ววันนี้”
การสูญหายของบุคคลใดบุคคลหนึ่งย่อมหมายถึงการต่อสู้เพื่อค้นหาบุคคลอันเป็นที่รักของสมาชิกในครอบครัวที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่ และนึ่คือเรื่องราวของนาอิมและครอบครัวของเขา ที่ต้องสูญเสียสมาชิกครอบครัวสองคนระหว่างความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในโคโซโวเมื่อปี 2542 และจนถึงปัจจุบันเขาก็ไม่สามารถล่วงรู้ได้เลยว่าบุคคลที่เขารักนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่
