مشکلات آوارگی، درد ضعیف کننده فلج و زخم های تبعیض در چهره نور اسلام امیرزی، عضو تیم ملی کریکت افراد دارای معلولیت افغانستان، وقتیکه برای دریافت جوایز به ستیژ میرود، قابل مشاهده نیست. اما وقتیکه امیرزی دستاورد های خود را تجلیل میکند، پیچ و خم های بی شماری را که زندگی برایش به ارمغان آورده و کسانی که به او کمک کرده تا به جایگاهی که حال است، برسد را به یاد میاورد.
امیرزی در سال ۱۹۸۹ در ولسوالی سرخ رود ولایت ننگرهار متولد گردیده است و کودکی بیش نبود که خانواده اش همراه با هزاران تن دیگر در اثر منازعه کشور را ترک نموده و به یکی از ممالک همسایه مهاجر شدند. خانواده اش هنوز از تاثیرات آوارگی رنج میبرد، که امیرزی به فلج مبتلا شد، یک مریضی لاعلاج ناشی از ویروسی که به سیستم عصبی حمله میکند.
نور اسلام امیرزی در اکادمی کریکت شهر جلال آباد ولایت ننگرهار تمرین میکند (تصویر: شاه ولی البندوال/آی سی آر سی)
توافق با وضعیت
او میگوید،”سه ساله بودم که تب کردم و والدینم فکر کردند که مریضی معمولی است. وضعیت صحی ام خرابتر شد و از درد غیر قابل تحملی رنج میبردم که به درستی ایستاده شده نمیتوانستم. مادرم بسیار ترسیده بود. “
والدین امیرزی زمانی که وضعیت او بعد از انجام آزمایشات طبی تشخیص داده شد، بسیار ناراحت شدند. او میگوید،”پذیرفتن آن وضعیت برای والدینم نسبت به من منحیث یک طفل بسیار مشکلتر بود. وقتی بزرگتر شدم، بسیار ناامید کننده بود که نمیتوانستم مثل بچه های دیگر حرکت کنم. “ امیرزی را به شفاخانه های زیادی در افغانستان و پاکستان بردند و تحت سه عملیات، آرنج، شانه و سینه قرار گرفت.
امیرزی میگوید، ”تنها سفر کردن یا انجام کاری به تنهایی از جمله چالش هایی بود که باید بر آن فایق میشدم. همچنان مجبور بودم با تعاملات ناخوشایند اطرافیانم کنار بیایم. در جامعه ما برای افراد دارای معلولیت ارزشی قایل نیستند و با آنها مانند دیگران با احترام و مدارا رفتار نمیکنند. آنها را به عنوان بار دوش میبینند. “
غالب شدن بر مشکلات
با وجود این، امیرزی مصمم بود سخت کار کند، تمرین کند تا کریکت بازی کند و به صورت مستقلانه زندگی کند. او تحصیلات لیسانس خود را در رشته اقتصاد دنبال کرد و در سال ۲۰۱۱، در مرکز بازتوانی فزیکی کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی) در جلال آباد کار خود را به حیث کارگر روزمزد آغاز کرد.
امیرزی که دست راستش به علت پولیو فلج است سخت کار میکند تا رویا های خود را دنبال کند و مستقل باشد. (تصویر: شاه ولی البندوال/آی سی آر سی)
امیرزی میگوید،” یک راننده آی سی آر سی در مورد پروگرام ادغام اجتماعی و پروسه استخدام این نهاد برایم معلومات داد. بعد از چهار ماه کار روزمزد، من به اساس لیاقتم منحیث گدام دار استخدام گردیدم. حال، از وظیفه ام بسیار راضی استم چون میتوانم خانواده هشت نفری ام را حمایت و با افراد دارای معلولیت کمک کنم چون میتوانم وضعیت افراد دارای معلولیت را بهتر درک کنم. ”
امیرزی معتقد است که افراد دارای معلولیت باید به مهارت های شان اعتماد داشته و به پیش بروند. (تصویر: شاه ولی البندوال/آیس
امیرزی در مورد کریکت میگوید که از سنین جوانی به این بازی علاقمند بود. او سال ها سخت کار کرد و تمرین کرد تا اینکه بالاخره در سال ۲۰۱۵ در تیم ملی کریکت افراد دارای معلولیت افغانستان انتخاب گردید. او میگوید، ”از آن به بعد من در هر دو، تورنمنت ملی و بین المللی کریکت شرکت نموده ام و دستاورد هایی نیز داشته ام. در حال حاضر، من مربی سایر افراد دارای معلولیت استم. “
با استفاده از تجربیاتش، امیرزی مربی سایر بازیکنان دارای معلولیت در شهر جلال آباد است. (تصویر: شاه ولی البندوال/آی سی آر سی)
امیرزی معتقد است افراد دارای معلولیت باید به مهارت های خود اعتماد داشته و هیچگاهی فکر نکنند که ظرفیت انجام کاری را ندارند. او میگوید،”اگر به اندازه افراد سالم کار کنند، دستاورد های مشابهی خواهند داشت. “
امیرزی در گدام مرکز بازتوانی فزیکی آی سی آر سی در شهر جلال آباد کار میکند. (تصویر: شاه ولی البندوال/آی سی آر سی)
نیاز به سرمایه گذاری در عرصه مراقبت های صحی
از سال ۲۰۲۱ به اینسو، مراکز بازتوانی فزیکی آی سی آر سی در افغانستان خدمات بازتوانی فزیکی و اجتماعی را برای ۵۵۹ مریض فلج فراهم نموده است. ما همچنان ۱۵۲ فرد دارای معلولیت مرتبط به فلج را در هفت مرکز بازتوانی فزیکی خود استخدام نموده ایم.
نجم الدین هلال، رئیس مرکز بازتوانی فزیکی آی سی آر سی در کابل میگوید،”مانند سایر افراد دارای معلولیت، مریضان مبتلا به فلج در ابتدا فزیوتراپی میشوند و سپس ارتوسس و وسایل کمکی برای راه رفتن دریافت میدارند. برای کمک نمودن با ادغام آنها در اجتماع، نوجوانان شامل کورس های آموزش های حرفوی میگردند و برای شان قرضه های کوچک اعطا میگردد تا تشبثات کوچک را آغاز کنند یا همرای شان کمک صورت میگیرد تا وظیفه بیابند. هلال میگوید، ”فعالیت های ورزشی را نیز تشویق میکنیم. “
افغانستان یکی از تنها دو کشور در جهان است که فلج در آن وجود دارد و کودکان زیر پنج سال آسیب پذیرترین افراد در مقابل این ویروس اند. ما از جامعه جهانی و سازمان های اعانه دهنده میخواهیم که دوباره در سکتور صحت افغانستان سرمایه گذاری کنند، که بدینگونه میلیون ها تن به مراقبت های صحی اساسی دسترسی خواهند داشت.