در حالی که جهان روز جهانی افراد دارای معلولیت را گرامی میدارد، کمیته بین المللی صلیب سرخ (آی سی آر سی)، بر تعهد خود به حمایت از افراد دارای معلولیت به ویژه کودکان مبتلا به فلج دماغی در افغانستان تأکید می نماید. طی سالیان متمادی، با وجو چالش های دسترسی به مراقبت های صحی و ادغام در جامعه، ما تأثیر مثبتی بر زنده گی هزاران کودک مبتلا به فلج دماغی داشته ایم. از جنوری الی سپتمبر 2024، هفت مرکز بازتوانی فزیکی تحت حمایت آی سی آر سی در سراسر افغانستان، به 6582 طفل پسر و 4461 طفل دختر مبتلا به فلج دماغی ، خدمات بازتوانی حیاتی ارائه نموده است. در طول همین مدت در سال 2023، 6726 طفل پسر و 4750 طفل دختر در این مراکز کمک و تداوی شده بودند.
فلج دماغی یک اختلال اوایل دوران کودکی است که در اثر رشد غیر طبیعی مغز یا آسیب بر مغز در حال رشد، معمولاَ در جریان بارداری، زایمان و یا مدت کوتاهی پس از تولد، ایجاد می گردد که می تواند به گونه دایمی حرکت بدن، کنترول عضلات، هماهنگی عضلات، تون عضلاتی، واکنش، وضعیت بدن و توازن را تحت تأثیر قرار دهد. این حالت اغلب با مراقبت های ناکافی دوران بارداری مرتبط است، که خطر مشکلات در دوران بارداری و زمان تولد را افزایش می دهد.
بلال، پسر هشت ساله ای مبتلا به فلج دماغی، از هفت سال بدینسو در مرکز بازتوانی فزیکی در کابل، تحت تداوی قرار دارد. مادرش، نظیفه، همیشه حامی وی بوده است. وی می گوید: “ما فامیل نه نفره هستیم که در یک خانه کرایی زندگی می کنیم. شوهرم کارگر روز مزد است و از این طریق زندگی ما را تأمین می کند، اما سخت است.” با وجود چالش ها، آنان امیدوار هستند. “بلال نشانه های پیشرفت نشان میدهد، و این به ما توان میدهد تا ادامه دهیم. تنها امیدم این است که بلال بتواند مانند سایر کودکان، یک زندگی عادی داشته باشد و مرکز بازتوانی فزیکی آی سی آر سی این را ممکن می سازد.”
”آی سی آر سی در خط مقدم کمک به بیماران مبتلا به فلج دماغی در افغانستان قرار دارد. بیش از ۷۹۴ بیمار مبتلا به فلج دماغی هر ماه در مرکز بازتوانایی فزیکی ما در کابل تداوی می شوند، به شمول بیش از ۱۳۰ بیمار تازه ثبت شده. “. داکتر مرید – سوپروایز دیپارتمنت فلج دماغی در مرکز بازتوانایی فزیکی در کابل.
فلج دماغی که از هر یک هزار کودک در سراسر جهان دو تا سه کودک را تحت تاثیر قرار می دهد، در افغانستان به شدت تشخیص داده نشده است. فقدان منابع تشخیصی و متخصصان صحی به این معنی است که کودکان در سکوت رنج میبرند، زیرا وضعیت آنها اغلبأ به اشتباه تشخیص داده می شود. تعداد قابل توجهی از موارد کودکان مبتلا به فلج مغزی در مناطقی روستایی افغانستان پیدا میشود، مناطق که در آن دریافت مراقبت های تخصصی ویژه چالش برانگیز است.
هنگامی که دختر هشت ماهه گل وزیر، فاطمه، با تحرک ناشی از فلج دماغی دست و پنجه نرم می کرد، او به قهرمان او تبدیل شد. پس از ماه ها جستجو برای درمان مناسب، این پدر فداکار چهار ساعت دورتر از خانه آنها در شرق افغانستان سفر کرد و سرانجام مرکز بازتوانایی فزیکی را در کابل پیدا نمود.
گل وزیر گفت: “من باید راهی برای کمک او پیدا می کردم. من نمی توانستم هزینه تداوی در خارج از کشور را بپردازم، و نیز نمیتوانستم تسلیم شوم. اکنون، فاطمه در حال بهبود است و نشانه های پیشرفت در او برای من شادی بزرگی به ارمغان می آورد. دیدن او در حال بهبود بهترین چیزی است که می تواند اتفاق بیفتد. “.
“در حال حاضر بیش از ۶۴،۱۲۱ بیمار مبتلا به فلج دماغی در مراکز بازتوانایی فزیکی تحت حمایت آی سی آر سی در حال تداوی هستند. نجم الدین هلال، مدیر مرکز بازتوانایی فزیکی در کابل، توضیح میدهد: در حالی که فلج مغزی یک بیماری ماندگار است و نمی توان آسیب مغزی را جبران کرد، اثرات تغییربخش فزیوتراپی را نباید دست کم گرفت. “.
“در مراکز ما در افغانستان، ما از نزدیک شاهد بوده ایم که چگونه پاسخ اولیه فزیوتراپی می تواند زندگی را تغییر دهد. خدمات بازتوانایی رایگان و به موقع ما برای کمک به بیماران فلج دماغی برای غلبه بر چابش ها و داشتن زندگی بهتر طراحی شده است. “.
در حالی که کارهای بیشتری باید انجام شود، عزم جوامع در افغانستان برای بهبود شرایط اطفال مبتلا به فلج دماغی امیدوار کننده است. همانطوری که ما به اجرای بزرگترین برنامه بازتوانایی فزیکی خود در افغانستان ادامه می دهیم، متعهد هستیم که هر ساله به بیش از دوصد هزار بیمار در هفت مرکز بازتوانایی فزیکی تحت حمایت آی سی آر سی در افغانستان، از طریق ارائه ارتوسس، پروستیسس، آموزش حرفه ای و قرضه های کوچک بدون فایده، حمایت از توانمندسازی فزیکی و اجتماعی را ادامه دهیم.
مطیع الله، یک پدر فداکار، در دو سال گذشته با دو پسرش محبت الله (۶ ساله) و یوسف (۷ ساله) که شجاعانه با فلج دماغی مبارزه می کنند، به طور منظم از ولایت لغمان به مرکز بازتوانایی فزیکی در کابل سفر می کند. در حالی که دو فرزندش به تداوی در مرکز بازتوانایی فزیکی ادامه می دهند، او اکنون احساس امیدواری بیشتری می کند. ”من برای پسرانم ترسیده بودم. تماشا نمودن آنها در حال حرکت توسط سنیه هایشان مرا جیگرخون ساخت. اما حال، با دیدن قدرت که به آرامی به پاهایشان باز می گردد، شاهد گام های کوچک اما قدرتمند به سمت بهبودی هستم. این دقیقا همان چیزی است که من قبل از آمدن به اینجا برای آن دعا کرده بودم. “