من می‌خواهم از دولت اتریش و به ویژه وزیر محترم عالیجناب شالنبرگ برای سازماندهی این کنفرانس در چنین مقطع حساسی تشکر کنم. گفتگوی امروز با همه شما، هم یک امتیاز ویژه و هم یک مسئولیت خطیر است از آنجا که برای مقابله با یکی از مهمترین اولویت‌های بشردوستانه در آینده جنگ‌افروزی گرد هم آمده‌ایم.
مقاله
3 مه 2024 (14 اردیبهشت 1403)
ما نمی‌توانیم اتهامات استفاده از سلاح‌های خودگردان را در مخاصمات فعلی نادیده بگیریم. تأیید قطعی این گزارش‌ها دشوار است، اما آنها نشان‌دهنده روند نگران‌کننده‌ای استفاده از فنآوری بسیار پیچیده و گسترش پارامترهای عملیاتی هستند.
به این دلیل است که اقدام و عمل بسیار سریع برای رسیدگی به خطرات ناشی از این سیستم‌های تسلیحاتی بسیار اهمیت دارد.
این خطرات مرز نمی‌شناسند. فنآوری لازم برای توسعه این نوع سلاح‌ها وجود دارد و برای کنشگران دولتی و غیر دولتی قابل دسترس است. احتمال اشاعه این سلاح‌ها بسیار زیاد است. و همین‌طور احتمال انحراف آنها، از جمله به سمت کسانی که ممکن است این سلاح‌ها را برای نقض حقوق بین‌المللی بشردوستانه بکار گیرند. بنابراین رسیدگی به تهدید سلاح‌های خودگردان برای همه کشورها مرتبط است.
در خصوص نگرانی‌های ما: اساساً، استفاده بدون قید و شرط از سلاح‌های خودگردان، خطر از دست دادن کنترل بر استفاده از جبر را همراه دارد.
جنگ کثیف، پیچیده و همیشه وحشتناک است. سلاح‌های خودگردان لایه‌ای از غیرقابل پیش‌بینی بودن، و به همراه آن خطرات جدید بر غیرنظامیان و مبارزان می‌فزایند. و با آن ایجاد می‌کنند. این سلاح‌ها، به خودی خود بر اساس داده‌های دریافت شده از طریق حسگرهای خود شلیک می‌کنند.
از نظر حقوقی، این موضوع می‌تواند پیروی از حقوق بین‌المللی بشردوستانه را برای کاربر دشوار کند. برای مثال، چگونه یک کاربر می‌تواند تعیین کند که یک حمله باعث آسیب بیش از حد به غیرنظامیان نمی‌شود، وقتی که آنها دقیقاً ندانند یک سلاح خودگردان به چه چیزی، کجا و یا چه زمانی حمله خواهد کرد؟
و از نظر اخلاقی، واگذاری تصمیمات مرگ و زندگی به حسگرهای ماشین و نرم‌افزار یک روند غیر انسانی است که انسانیت مشترک ما را تضعیف می‌کند.
البته سیستم‌های سلاح خودگردان در یک فضای بی قانون وجود ندارد. ما کنوانسیون ژنو و پروتکل‌های الحاقی آنها را داریم که به طور جهانی به تصویب رسیده‌اند. تمامی کشورها اکنون موظفند اطمینان حاصل کنند که استفاده آنها از این نوع سلاح‌ها با حقوق بین‌المللی بشردوستانه مطابقت داشته باشد.
با این حال، حقوق بین‌المللی بشردوستانه ایستا نیست. دولت‌ها نیاز به توسعه تدریجی حقوق بین‌المللی بشردوستانه را به رسمیت شناخته‌اند و ما تنها ظرف سه دهه گذشته شاهد تصویب هفت معاهده جدید حقوق بین‌المللی بشردوستانه بوده‌ایم.
این معاهدات موثر بوده و همچنان جان انسان‌ها را نجات می‌دهند، حتی اگر توسط همه کشورها تصویب نشوند. آنها بر سیاست‌های دولتی، و انتخاب‌های بخش صنایع دفاعی در سراسر جهان تاثیر گذاشته‌اند.
تا جایی که به کمیته بین‌المللی صلیب سرخ ارتباط می‌یابد، ما اکنون فوراً به یک ابزار قانونی موثر در خصوص سیستم‌های سلاح خودگردان نیاز داریم تا کنترل بکارگیری از جبر در مخاصمات مسلحانه را حفظ کنیم.
در راستای درخواست مشترک من در سال گذشته با دبیرکل سازمان ملل متحد، من از دولت‌ها می‌خواهم که تا سال 2026، برای تنظیم یک سند قانونی الزام‌آور با ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های صریح مذاکره کنند.
به طور خاص، سلاح‌های خودگردانی که مستقیماً انسان‌ها را هدف بگیرند باید ممنوع شوند. خطرات اخلاقی بیش از حد زیاد است، و احتمال آسیب به افراد مورد حمایت بسیار بالا.
همچنین الزام‌آور است که به صراحت سلاح‌های خودگردان غیر قابل پیش‌بینی را ممنوع کنیم. ما نمی‌توانیم اجازه دهیم که جبر در مخاصمات مسلحانه توسط الگوریتم‌های هوشمند مبهم ماشین کنترل شود.
و آن‌گاه، برای تمام سیستم‌های سلاح خودگردان دیگر، باید محدودیت‌های روشنی در طراحی و کاربرد آنها اعمال شود.
با وجود این همایش و مشورت دبیرکل سازمان ملل متحد، ما به وضوح فرصت مناسبی داریم. باعث خرسندی کمیته بین‌المللی صلیب سرخ بود که ماه گذشته پیشنهادات خود را به دبیرکل ارائه دهد. من دولت‌ها، و بلکه جامعه مدنی، جامعه علمی، صنعتی، دانشگاهی و دیگران را تشویق می‌کنم تا شما نیز نظرات خود را ارائه کنید.
بیایید با هم از این لحظه استفاده کنیم، و بر انسانیت مشترک خود اهتمام ورزیم و دوباره بر تعهدمان در حفاظت از آسیب‌پذیرترین افراد تأکید کنیم، زیرا این روح حقوق بین‌المللی بشردوستانه است. اکنون به اقدامی جسورانه و قاطع برای مذاکره فوری و تصویب یک سند الزام‌آور حقوقی با ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های روشن درباره سیستم‌های سلاح خودگردان مورد نیاز است.
Comments