بیانیه پیتر مائورر، رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC)، پس از سفر به سوریه:

بیانیه خبری | 13 مه 2022 (23 اردیبهشت 1401)| سوریه

سال‌ها و گاه دهه‌ها سال طول می‌کشد تا جوامعی که بر اثر مخاصمه متلاشی شده‌اند، بهبود یابند. مردم سوریه از نزدیک لمس کرده‌اند که جنگ‌ها به راحتی شروع می‌شوند و تنها پس از تلاش‌های پایدار و طولانی‌مدت برای صلح و مصالحه و پس از تحمل رنج‌های عظیم در طول این راه، به پایان می‌رسند. ویرانی عظیمی که در درگیری شهری مشاهده می‌شود و درد و رنج اعضای خانواده‌هایی که جدا شده و مفقود شده‌اند، چا‌لش‌های رایج در سراسر جهان است.

زمانی که جنگ‌هایی با نقض قوانین بین‌المللی بشردوستانه صورت می‌گیرد، غیرنظامیان بیشترین هزینه را می‌پردازند. و پس از آن کسانی هستند که آواره شده اند. مردمی که به اردوگاه‌ها یا پناهگاه‌های موقت رفتند و در نهایت سال‌ها یا حتی دهه‌ها زندگی خود را در شرایط بسیار سخت و با کمترین یا هیچ امیدی می‌گذرانند.

الهول، یکی از چالش برانگیزترین بحران‌های حمایتی زمان ما، هنوز بیش از 56000 نفر را در خود جای داده است که دو سوم آنان را کودکان تشکیل می‌دهند. در سومین سفری که این هفته به اردوگاه داشتم، با تأسف دیدم که شرایط رو به وخامت است. کودکان اینجا غذا، آب تمیز، مراقبت‌های بهداشتی و آموزش کمتری نسبت به استانداردهای بین‌المللی دارند. آنها در معرض خطر بی‌پایان هستند و حقوق آنها نادیده گرفته می‌شود. عدم توجه، بهانه‌ای برای فراموش کردن زنان و کودکان اینجا نیست.

ما از تلاش‌هایی که برای بازگرداندن زنان و کودکان به کشورشان انجام شده است استقبال می‌کنیم. اما این اردوگاه مایه شرم جامعه جهانی است. هیچ‌کس را نباید بی‌تابعیت کرد. باید پیش از، از دست رفتن جان افراد بیشتر، اراده سیاسی و راه‌حل‌های پایدار پیدا شود.
در سراسر سوریه، اقتصاد رو به افول به دلیل پیامدهای بحران و تحریم‌ها، توانایی مردم را برای رسیدگی به نیازهای حیاتی و دسترسی به خدمات اولیه به‌طور چشمگیری کاهش می‌دهد. نیازهای بشردوستانه در کشور همچنان گسترده است. 90 درصد جمعیت زیر خط فقر زندگی می‌کنند و حدود 14.6 میلیون نفر از 18 میلیون نفر همچنان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند. تخریب گسترده و تحلیل تدریجی زیرساخت‌های حیاتی – آب، برق و مراقبت‌های بهداشتی – توانایی مردم را برای مقابله تحت فشار قرار می‌دهد.

یازده سال بحران، امواج کووید-19، که اکنون با بحران اوکراین همراه شده است، عواقب جدی برای اقتصاد در حال فروپاشی سوریه دارد و واردات مواد غذایی و سوخت را مختل کرده و باعث شده است که ارزش لیره سوریه با سرعتی سرسام‌آور سقوط کند.

«پس از یک دهه سفر به سوریه به عنوان رئیس کمیته بین‌المللی صلیب سرخ، مردم اینجا به قلب من نزدیک هستند. این یکی از کشورهای مهم دوران ریاست من و عملیات بشردوستانه در سرتاسر جهان بوده است.»
این یک درگیری است که در آن من تحت تاثیر رنج مردم و بقاپذیری آنها قرار گرفته‌ام هنگامی که در زیر آوار خانه هایشان ایستادم و درخواست‌های آنها را برای یافتن اعضای گمشده خانواده‌شان شنیدم. در حالی که درگیری دامنه‌دار سوریه در حال حاضر با مرحله جدیدی مواجه است، بدیهی است که حمایت جامعه بین‌المللی برای کمک به یک جمعیت در حال سقوط آزاد، لازم است.

برای من واضح است که هرچه قوانین و اصول بشردوستانه در طول درگیری رعایت شود، شانس بیشتری برای آشتی و در نهایت کاهش رنج خواهد بود. ما باید واکنش بشردوستانه را برای کمک به افراد فاقد غذا، آب و سرپناه، افراد فاقد دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی، کسانی که اعضای خانواده‌شان از هم جدا شده یا مفقود شده‌اند، و کسانی که در بازداشت هستند، دنبال کنیم.

نیازهای درازمدت سوری ها بسیار زیاد است. یک راه‌حل سیاسی برای پایان دادن به رنج میلیون‌ها نفر حیاتی است. غیرنظامیان همچنان بهای فقدان پیشرفت سیاسی و همچنین رویکردهای سوداگرانه برای دادن مجوز اقدامات بشردوستانه توسط همه طرف‌های درگیر را می‌پردازند. دیدار من در لحظه‌ای انجام می‌شود که تراژدی سراغ دیگر نقاط جهان رفته است. چه در مورد کار کمیته بین‌المللی صلیب سرخ برای تخلیه غیرنظامیان از حلب در سال 1395 یا اخیراً از ماریوپل در اوکراین صحبت کنیم، من مفتخرم که کمیته بین‌المللی صلیب سرخ توانسته است به کسانی که بیشتر به آن نیاز دارند کمک و از آنها محافظت کند و برای اجرای بی‌طرفانه و بی غرضانه اقدام بشردوستانه تلاش کند.