วันหนึ่งท่ามกลางความร้อนระอุของเดือนเมษายน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในสำนักงานของคณะกรรมการกาชาดระหว่างประเทศ (ICRC) ที่กรุงพนมเปญ เสียงจากปลายสายที่มาจากสำนักข้าหลวงด้านสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ (UNOHCHR) แจ้งว่ามีผู้ต้องขังชาวเวียดนามคนหนึ่งในเรือนจำเปรซอเพิ่งได้รับพระราชทานอภัยโทษเนื่องในวโรกาสวันพระราชสมภพของพระบรมนาถนโรดม สีหมุนี และกำลังจะได้รับการปล่อยตัวในอีกไม่กี่วันข้างหน้า แต่ด้วยสภาพทางร่างกายของ เหงียน วัน ตัน ชายวัย 54 ปีซึ่งเป็นอัมพฤกษ์ ตาบอด และหูตึงทำให้เขาไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้แม้ในเรื่องชีวิตประจำวัน ต้องอาศัยเพื่อนผู้ต้องขังคนอื่นๆช่วยเหลือมาตลอด หากออกมาแล้วจะมีใครที่ไหนดูแล เขาขอร้องสำนักข้าหลวงฯให้ช่วยสืบหาญาติพี่น้องที่อยู่ในเวียดนามและช่วยพาเขาส่งกลับบ้านเกิดด้วย แต่นั่นก็อยู่นอกเหนือขอบเขตงานที่สำนักข้าหลวงสามารถจะทำได้ จึงขอส่งต่อมายังฝ่ายเยี่ยมสถานคุมขังของไอซีอาร์ซีให้ช่วยเป็นธุระในเรื่องนี้

หลังจากวางสายอาร์โนลด์ เลอแคร์ค หัวหน้าฝ่ายเยี่ยมสถานคุมขังของไอซีอาร์ซี ไม่ได้นิ่งนอนใจ เขาเร่งดำเนินการอย่างดีที่สุดเพื่อให้ทันเวลา เนื่องจากคุณตันเองก็ไม่ได้มีญาติพี่น้องที่นี่ “เราติดต่อฝ่ายสืบหาญาติของสภากาชาดกัมพูชาในทันที และพวกเขาก็ยินดีร่วมมือและติดต่อประสานงานไปยังสภากาชาดของประเทศเวียดนามอย่างรวดเร็ว”

นับเป็นครั้งแรกที่เหล่ากาชาดจังหวัดซก ตรัง ของเวียดนามต้องทำหน้าที่ในการสืบค้าตามหาญาติ แต่ก็ด้วยเครือข่ายอันกว้างขวางของกลุ่มองค์กรกาชาดฯนี้เอง ที่ช่วยให้ทีมเจ้าหน้าที่สามารถระบุที่อยู่ของญาติของเหงียน วัน ตัน ซึ่งอาศัยอยู่ ณ หมู่บ้านฟู ทัน บริเวณชนบทของจังหวัดซก ตรัง และในสองสามวันถัดมา กาชาดเวียดนามก็ยืนยันกับไอซีอาร์ซีและกาชาดกัมพูชาว่าพวกเขาพบครอบครัวของคุณคันแล้ว และทางครอบครัวก็พร้อมที่จะรับคุณตันกลับไปอยู่ด้วยกัน

คุณเหงียน วัน ตัน ห้อมล้อมไปด้วยเจ้าหน้าที่กาชาดกัมพูชา และเจ้าหน้าที่อื่น ๆ ที่ให้ความช่วยเหลือระหว่างที่เขาพักฟื้นที่ศูนย์เมตตากรุณา

แม้ว่าทุกอย่างฟังดูจะราบรื่นด้วยการประสานงานอย่างแข็งขันของกาชาดเวียดนาม กาชาดกัมพูชา สำนักงานไอซีอาร์ซีกรุงพนมเปญ รวมทั้งสำนักงานภูมิภาคไอซีอาร์ซีที่กรุงเทพ แต่ด้วยสุขภาพที่ย่ำแย่ของคุณเหงียน วัน ตัน ทำให้เขาต้องถูกปล่อยตัวออกจากเรือนจำก่อนกำหนด  ในระหว่างนี้เองที่เขาถูกส่งตัวไปรับการรักษาที่ศูนย์เมตตากรุณา ภายในเรือนจำเปรย์ ซาร์ ซึ่งเจ้าหน้าที่กาชาดกัมพูชาได้เข้าเยี่ยมคุณตันอย่างสม่ำเสมอจนกระทั่งอาการของเขาเริ่มดีขึ้นตามลำดับ

ทั้งกาชาดกัมพูชาและกาชาดเวียดนามได้ดูแลอย่างสุดความสามารถเพื่อให้กระบวนการส่งตัวของคุณตันเป็นไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งเอกสารการเดินทาง และการจัดเตรียมต่าง ๆ เสร็จสิ้นเรียบร้อยเพื่อพร้อมในการเดินทาง  ในตอนบ่ายแก่ๆของวันพุธที่ 30กรกฎาคม นายเหงียน วัน ตัน ก็ได้มาถึงที่ท่าอากาศยานนานาชาติพนมเปญ บรรดาเจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องทั้งที่ได้มาส่งและที่รอฟังข่าวอยู่ล้วนส่งใจไปกับเขาให้ได้พบกับพี่น้องที่ต้องพลัดพรากกันมาแสนนานสมดังตั้งใจ  ในเย็นวันนั้นเอง กาชาดเวียดนามก็แจ้งข่าวอันน่ายินดีว่า คุณตันได้พบกับครอบครัวของเขาแล้วหลังจากต้องพลัดพรากจากกันมากว่า 20 ปี  และขณะนี้คุณตันและครอบครัวกำลังอยู่ระหว่างทางกลับภูมิลำเนาซึ่งยังต้องใช้เวลาอีกราวเจ็ดชั่วโมงในการเดินทาง

ครั้งสุดท้ายที่คุณตันได้พบกับครอบครัวของเขาคือเมื่อปี พ.ศ. 2535 – 36 ซึ่งคุณตันยังคงเป็นเพียงชายหนุ่มผู้เดินทางออกจากประเทศบ้านเกิดไปค้นหาชีวิตใหม่ ณ ประเทศเพื่อนบ้านหลังจากที่ชีวิตแต่งงานของเขาต้องจบลง  ด้วยเวลากว่าสองทศวรรษแห่งการพลัดพรากนี้ทำให้ครอบครัวของคุณตันคิดว่าคุณตันได้ตายจากไปแล้ว เช่นนั้นเอง การกลับมาของเขาจึงเป็นความประหลาดระคนตื้นตันใจของบรรดาคนในครอบครัว และยังนับเป็นช่วงเวลาอันมีความหมายอย่างยิ่งต่อทั้งคุณตันและญาติ ๆ อีกด้วย

ท่ามกลางน้ำตาแห่งความปิติที่อาบสองแก้ม คุณตันเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแก่บรรดาผู้ที่มารอรับเขาที่สนามบินว่า “กาชาดกัมพูชาใจดีกับผมมาก พวกเขามาเยี่ยมผม ห่วงใย ดูแลเมื่อผมเจ็บไข้ ถ้าไม่ได้พวกเขา ผมคงไม่มีชีวิครอดมาได้ถึงวันนี้”  นางเหงียน ทิ เซ็น น้องสาวของนายตันพูดติดตลกว่าเมื่อครั้งที่พี่ชายจากบ้านไปนั้น ทั้งเขาและเธอยังอยู่ในวัยหนุ่มสาว แต่วันนี้ที่ได้กลับมาเจออีกครั้งผมของทั้งคู่ก็เปลี่ยนเป็นสีขาวกันไปแล้ว เธอไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณแก่ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกคนที่ช่วยผลักดันให้การพาพี่ชายกลับคืนครอบครัวในครั้งนี้เป็นจริงขึ้นมาได้ “ฉันต้องขอขอบคุณกาชาดเวียดนามและกาชาดกัมพูชาเป็นที่สุดที่พวกเขามีจิตศรัทธาช่วยให้พี่ชายได้กลับคืนสู่ครอบครัวอีกครั้ง ฉันไม่รู้จะขอบคุณพวกเขาอย่างไรดี”

คุณเหงียน วัน ตัน ได้พบกับเครือญาติอีกครั้ง หลังจากต้องพลัดพรากจากกันกว่ายี่สิบปี